ΚΡΙΤΗΡΙΟ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ 1
Ο ρόλος της παιδείας
Η Πολιτεία, καθώς
πορεύεται μέσα στον ιστορικό χρόνο, έχει χρέος να ασφαλίζει , και να ελέγχει
την πορεία της, τη συνέχεια της ζωής της. Το κατορθώνει με τη σταθερότητα των
θεσμών της, αλλά προπαντός με τη διάπλαση και την καθοδήγηση των επερχόμενων
γενεών, που θα γίνουν φορείς των θεσμών αυτών και εγγυητές της συνέχειας της. Η
πολιτεία είναι γι΄αυτό καθίδρυμα παιδείας.
Με τη παιδεία
προπαντός και όχι με τη βία, που είναι το απαραίτητο αλλά μόνο μέσο, κατευθύνει
την πράξη των πολιτών, ακόμη και των αρχόντων της. Με την παιδεία ετοιμάζει
τους μέλλοντες άρχοντές της και τους μέλλοντες πολίτες της. Με την παιδεία
καλλιεργεί τις αξίες από τις οποίες δικαιολογείται η ύπαρξή της. Με την παιδεία
της συμβάλλει στην προαγωγή της διεθνούς πολιτείας, της ανθρωπότητας ολόκληρης.
Το μέγα και πρώτο καθήκον της είναι γι’ αυτό η παιδεία.
Δεν είναι μόνο της
πολιτείας καθήκον. Η παιδεία είναι καθήκον κάθε ανθρώπου άξιου να το εκπληρώσει
. Μια που κάθε ανθρώπου καθήκον είναι και διαμέσου της δικής το πράξης και δια
μέσου της πράξης όλων των άλλων να προάγει τον ύπατο σκοπό της ιστορίας ,
δηλαδή να καλλιεργεί όλες τις αξίες του πολιτισμού, έχει το χρέος , ό,τι
κατέχει σε γνώσεις, σε αισθητική και σε θρησκευτική νόηση, σε ιστορική εμπειρία,
να το μεταδίδει σε όσο το δυνατό περισσότερους. Σαν θνητό ον, που σε λίγες ώρες
μπορεί να μην υπάρχει, που σε λίγα χρόνια θα φθαρεί και θα χαθεί, οφείλει ό,τι
συγκομίσει να το μοιράσει, για να μη χαθούν τα άξια θησαυρίσματα του μαζί με το
ανάξιο σαρκίο του.
Η πολιτεία , όμως,
διαθέτει μέσα παιδείας που τα άτομα δεν διαθέτουν, γιατί η παιδεία σε μια
κοινωνία χρειάζεται συντονισμό δραστηριοτήτων, μια ιεράρχηση αξιών, που μόνο
μια υπερκείμενη εξουσία μπορεί να επιβάλλει. Γιατί η παιδεία κρυσταλλώνεται μέσα
στην κοινή δύναμη και το χρέος η πολιτεία να εγκολπωθεί και να διαφυλάξει.
Η παιδεία πρέπει να
καταστήσει τον ανώριμο άνθρωπο, τον άνθρωπο της φύσης, άνθρωπο της ιστορίας, να
τον καταστήσει ικανό να κατευθύνει τη νόηση, τη βούληση και την πράξη.
Μέσα της βρίσκονται
τα νοήματα που σιγά-σιγά πληρώνουν τη συνείδηση του ανθρώπου, τη βαθαίνουν
ψυχολογικά , τη προεκτείνουν πέρα από τη ζωική του υπόσταση προς το χώρο του
λόγου. Εισάγει τα έλλογα στοιχεία στην ψυχή και τα άλογα τα εντοπίζει εκεί όπου
και αυτά είναι κατά λόγο αναγκαία. Η παιδεία οφείλει να υπηρετήσει όλες τις
ειδικές μορφές που ύπατος αυτός σκοπός προσλαμβάνει, σε κάθε φάση του ιστορικού
χρόνου, σε κάθε περιοχή της οικουμένης.
Έργο της είναι γι’
αυτό εν πρώτοις να καθοδηγήσει τον άνθρωπο πώς να δυναμώσει βιολογικά, για να
γίνει το σώμα του η κατάλληλη υποδομή για τα έργα του πνεύματος. Ό άνθρωπος
πρέπει να μάθει να θεραπεύει το σώμα, γνωρίζοντας πως η θεραπεία του σώματος
δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά μέσο για τη θεραπεία του πνεύματος. Γι’ αυτό ,
πρέπει να μη γίνεται επί θυσία της άσκησης του πνεύματος, αλλά σε αδιάκοπη
ισορροπία και συνάρτηση με την τελευταία…
Η παιδεία λοιπόν
πρέπει να είναι πρώτα παιδεία του σώματος (υγιεινή και γυμναστική) και ύστερα
παιδεία επαγγελματική , δηλαδή παιδεία των μεθόδων και των τρόπων με τους
οποίους ο άνθρωπος, και μέσω αυτού το κοινωνικό σύνολο, θα παράγει υλικά αγαθά,
τα αναγκαία για τη συντήρηση και την ανάπτυξη του εαυτού του και του κοινωνικού
συνόλου. Από αυτό ακολουθεί ότι η πολιτεία έχει υποχρέωση να παιδεύει τον
πολίτη, ώστε να γίνει ικανός να εργαστεί και δη στην εργασία, όπου πληρέστερα
μπορεί να αναπτύξει τις δυνάμεις του…
Συγχρόνως με τις
γνώσεις για την παραγωγή υλικών αγαθών, ο άνθρωπος πρέπει να αποκτήσει τις
απαραίτητες γνώσεις για να δρα μέσα στην πολιτική κοινωνία όπου ανήκει. Και
επειδή κατά κανόνα του αναγνωρίζονται και πολιτικά δικαιώματα, δηλαδή συμμετοχή
στην άσκηση της πολιτικής εξουσίας , πρέπει να αποκτήσει τις στοιχειώδεις
τουλάχιστον γνώσεις, που θα του επιτρέπουν να ασκεί αυτά τα δικαιώματα.
Παράλληλα με την επαγγελματική παιδεία βαδίζει και η πολιτική αγωγή.
Στηριγμένος στην
εκγύμναση του σώματος, στη γνώση τεχνικής για την απόκτηση υλικών αγαθών και
στην πολιτική του αγωγή, καλείται ο πολίτης να επιδοθεί στο κύριο έργο του, στη
θεραπεία του πνεύματος, γιατί , κατά έναν τρόπο, όλες οι μορφές της παιδείας
πρέπει να προχωρούν παράλληλα. Η
θεραπεία του
πνεύματος συνίσταται στην καλλιέργεια όλων των ανώτατων αξιών, των ιδεών, των
αντικειμένων, που δεν
επιδιώκουμε να τα
μάθουμε γιατί είναι τα μέσα των άλλων , αλλά γιατί είναι αυτοσκοποί.
Οι ιδέες εδώ πρέπει
να συλληφθούν στην καθολικότητα τους. Δεν επαρκεί η μία ή η άλλη ειδική γνώση,
η πραγμάτωση της μιας ή της άλλης, λόγου χάρη, αισθητικής μορφής.
Χρειάζεται το όλο, η αναφορά όλων αυτών
των καθ’ έκαστον στην ενότητα της ιδέας και στους απόλυτους κανόνες , λογικούς
ή αισθητικούς, που από αυτήν απαυγάζουν. Δεν επαρκεί, επομένως, να σταματήσει ο
παιδευόμενος σε ένα όποιο άρτιο επίτευγμα, αλλά να έχει τη συνείδηση της
αναφοράς του επιτεύγματος του στην ιδέα. Και στη σφαίρα της πράξης χρειάζεται η
αντίστοιχη παιδεία.
Με αυτόν τον τρόπο
η παιδεία δεν είναι καλλιέργεια απλώς μιας δεξιοτεχνίας , οσοδήποτε και αν
είναι αξιόλογη, αλλά μια καθολική καλλιέργεια της σκέψης και της ψυχής, που
αυτή μόνο δίνει ποιότητα και σταθερό έρμα και δημιουργικότητα στον άνθρωπο.
Αυτή πλάθει τον άνθρωπο από τη ρίζα του και γι’ αυτό σωστά λέγεται
«ανθρωπιστική παιδεία».
Κ.Τσάτσος
Θέματα
Α. Να πυκνώσετε το κείμενο σε 120-140 λέξεις.
Μόρια 25
Β1. Εξετάστε τη συνοχή μεταξύ των πρώτων τριών παραγράφων. Πώς
συνδέει ο συγγραφέας τις παραγράφους 7-8-9-10
Μόρια 5
Β2. Ποια συλλογική πορεία ακολουθεί ο συγγραφέας στην παράγραφο 8; (
« Έτσι, η παιδεία… δυνάμεις του».)
Μόρια 3
Β3. Με ποιον τρόπο έχει αναπτυχθεί η τρίτη παράγραφος;
Μόρια
4
Β4. Να γράψετε ένα συνώνυμο για κάθε μια απ’ τις παρακάτω λέξεις:
1. ύπατο
2. συγκομίσει
3. εγκολπωθεί
4. απαυγάζουν
5. έρμα
Μόρια 4
Β5. Σε δέκα γραμμές περίπου προσπαθήστε να αποδώσετε τον όρο «ανθρωπιστική παιδεία» με τη βοήθεια των
στοιχείων που παραθέτει ο συγγραφέας
Μόρια 8
Γ. Παραγωγή κειμένου
Συντάξτε μια ομιλία
που πρόκειται να εκφωνήσετε ενώπιον των δασκάλων και των συμμαθητών σας
σχετικά με το έργο που πρέπει να
παράγουν το σχολείο και οι δάσκαλοι, ώστε να εκπληρώσουν την αποστολή- χρέος
τους απέναντι στους νέους και ολόκληρη την κοινωνία. (600 λέξεις)
Μόρια 50
ΚΡΙΤΗΡΙΟ
ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ 2
Οι νέες προκλήσεις
στον χώρο της εκπαίδευσης
Οι ραγδαίες
επιστημονικές και τεχνολογικές εξελίξεις, ιδιαίτερα στον χώρο της τηλεματικής,
καθιστούν αναγκαίο τον επαναπροσδιορισμό του ρόλου της εκπαίδευσης σε όλες τις
βαθμίδες, ξεκινώντας από το νηπιαγωγείο και φθάνοντας ως το πανεπιστήμιο.
Επιβάλλεται να αναθεωρηθεί παράλληλα ο ρόλος της δια βίου εκπαίδευσης και
κατάρτισης, καθώς είναι αναγκαία η προσαρμογή κάθε ατόμου στις νέες εξελίξεις.
Αυτόματα ανακύπτει το πρόβλημα της ποιότητας στην εκπαίδευση για να μπορέσει να
ανταποκριθεί στο ανταγωνιστικό περιβάλλον που διαμορφώνεται σε εθνικό και
διεθνικό επίπεδο.
Το ξεκίνημα το 21
ου αιώνα μας φέρνει αντιμέτωπους με ποικίλα προβλήματα, την έκταση και τις
συνέπειες των οποίων είναι δύσκολο να προβλέψει κανείς. Το δεύτερο ήμισυ του
20ου αιώνα επεφύλαξε πολλές εκπλήξεις
στο χώρο της ανάπτυξης των νέων τεχνολογιών και στην πρόοδο της επιστήμης. Η
παγκοσμιοποίηση της οικονομίας και της γνώσης έχει επιφέρει θεαματικές αλλαγές
στην κοινωνική δομή και οργάνωση πολλών κρατών. Η “κοινωνία της πληροφορίας’’
κατέστησε αναγκαίο τον επαναπροσδιορισμό των μεθόδων και των τεχνικών της
εργασίας και έθεσε σε νέα βάση το θέμα
της κατάκτησης της γνώσης . Σήμερα, δεν
έχει τόσο αξία η γνώση αυτή καθ’ εαυτή, αφού εξελίσσεται με ταχύτατους
ρυθμούς και παλιώνει προτού καν γίνει κτήμα των πολλών.
Πολύ μεγαλύτερη
αξία έχει η πρόσβαση στη γνώση, η οποία
προϋποθέτει προσαρμοστική ικανότητα και ευελιξία, ιδιαίτερα των νέων ατόμων,
στις διαμορφούμενες νέες επιστημονικές, κοινωνικές, οικονομικές και
πολιτιστικές συνθήκες. Για να γίνει όμως αυτό, χρειάζεται να καλλιεργηθεί η
κριτική σκέψη των μαθητών, που αποτελεί και έναν από τους βασικότερους στόχους
της νέας εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης. Η κυριαρχία των νέων τεχνολογιών, με τις
συνακόλουθες οικονομικές και άλλες επιπτώσεις, θα επιφέρει ουσιαστικές αλλαγές
στις εργασιακές συνθήκες και στην επαγγελματική αποκατάσταση,
|
η οποία δεν θα έχει
πια στατικό αλλά δυναμικό χαρακτήρα. Προβλέπεται ότι η πλειονότητα των
σημερινών νέων θα
χρειασθεί τα
επόμενα χρόνια να αλλάξει πολλές φορές επάγγελμα ,πράγμα που σημαίνει ότι η
λήψη ενός πτυχίου δεν αποτελεί πια ικανό εφόδιο για την ανεύρεση εργασίας, γεγονός το οποίο θα δημιουργήσει
κοινωνικές εντάσεις […]
Μια άλλη εξίσου
σημαντική πρόκληση είναι με ποιον τρόπο θα διαφυλαχθούν τα ιδανικά της ειρήνης,
της ελευθερίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης . Η απάντηση είναι : κατάλληλη
αγωγή και παιδεία. Το ίδιο ισχύει για τα
ηθικά διλήμματα που θέτει η ασύλληπτη επιστημονική πρόοδος (κλωνοποίηση,
παραγωγή ανθρώπινων εμβρύων, μεταλλαγμένα προϊόντα, οικολογικές καταστροφές
κ.ά.) Το κράτος πρόσφερε ως τώρα εκπαίδευση και λιγότερο παιδεία. Η ευρύτερη
καλλιέργεια είναι προσωπική κατάκτηση που απαιτεί θυσίες. Η δια βίου εκπαίδευση
και κατάρτιση μετατοπίζει το κέντρο βάρους από το κράτος στο άτομο, το οποίο
οφείλει να έρθει σε επαφή με πολλούς
τομείς γνώσης σε διάφορες μορφές της. Η μετάβαση από την τοπική στην παγκόσμια
κοινωνία προϋποθέτει γλωσσομάθεια, ανοχή στη διαφορετικότητα και στον
πολυπολιτισμό, πνεύμα συνεργασίας και συναδέλφωσης στο ¨παγκόσμιο χωριό¨ στο οποίο έχει μεταβληθεί ο πλανήτης μας .
Και εδώ στην Ελλάδα έχουν γίνει ορατές οι πολλαπλές όψεις της παγκοσμιοποίησης
στην κοινωνιολογική και οικονομική εκδοχή της. Τα όρια των εθνικών κρατών, στην
παραδοσιακή μορφή τους, εξαλείφονται , καθώς διακινούνται εκατομμύρια άνθρωποι,
αγαθά και ιδέες με απίστευτη ταχύτητα. Η εμμονή όμως στα οικονομικά συμφέροντα
και στους κανόνες της ελεύθερης αγοράς , η επιβολή του καταναλωτικού προτύπου
της αφθονίας , το διευρυνόμενο χάσμα ανάμεσα στα φτωχά και στα πλούσια κράτη, η
κρίση της δημοκρατικής συμμετοχής και του
κράτους πρόνοιας, η κοινωνική περιθωριοποίηση και ο αποκλεισμός και τόσα
άλλα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο κόσμος δημιουργούν κλίμα ανησυχίας για το
μέλλον.
Η αισιοδοξία για
την πορεία του κόσμου κατά την τρίτη χιλιετία μπορεί να προκύψει από τον επαναπροσδιορισμό του
ρόλου και της αποστολής της εκπαίδευσης. Το παλιό μοντέλο που ισχύει ακόμη στην Ελλάδα και το
οποίο στηρίζεται σε ποσοτικά κριτήρια ( συσσώρευση γνώσεων στο παραδοσιακό γνωσιοκεντρικό σχολείο) πρέπει να
αντικατασταθεί από
ποιοτικά κριτήρια.
Η απλή παροχή γνώσεων δεν ωφελεί πια. Οι μαθητές και οι φοιτητές, όπως και κάθε
άνθρωπος, πρέπει
να μάθουν να
αξιοποιούν τις ευκαιρίες για μάθηση που τους δίνονται σε όλη τη διάρκεια της
ζωής τους.
Στην έκθεση της
Διεθνούς Επιτροπής της UNESCO για την εκπαίδευση στον 21ο αιώνα
τονίζεται ότι η δια βίου εκπαίδευση πρέπει να στηρίζεται στους παρακάτω
τέσσερις πυλώνες που αποτελούν
διαφορετικά είδη μάθησης : 1. Μαθαίνω πώς να αποκτώ τη γνώση, συνδυάζοντας ικανοποιητικά μια ευρύτατη γενική παιδεία με
τη δυνατότητα εμβάθυνσης σε ορισμένα θέματα. 2 . Μαθαίνω να ενεργώ με τέτοιον τρόπο, ώστε να
αποκτώ όχι μόνο επαγγελματική κατάρτιση αλλά και γενικότερα τη δυνατότητα να
αντιμετωπίζω διάφορες καταστάσεις και να εργάζομαι αρμονικά σε ομάδες. 3.
Μαθαίνω να συμβιώνω , κατανοώντας τους άλλους και έχοντας επίγνωση των
κοινωνικών αλληλεξαρτήσεων-συμβάλλοντας στην πραγματοποίηση κοινών δράσεων και
στη διευθέτηση των συγκρούσεων-
, με σεβασμό στις
αξίες του πλουραλισμού, της αμοιβαίας κατανόησης και της ειρήνης. 4. Μαθαίνω να
ζω με τέτοιον τρόπο ώστε να αναπτύσσω την προσωπικότητά μου και να μπορώ να
ενεργώ με μεγαλύτερη αυτονομία και περισσότερη κρίση και προσωπική
υπευθυνότητα. Για τον λόγο αυτόν η εκπαίδευση δεν πρέπει να παραμελεί την
ανάπτυξη των ατομικών δυνατοτήτων , τη μνήμη , τη λογική κρίση, την αίσθηση του
ωραίου, τις φυσικές ικανότητες του ατόμου και τη δεξιότητα της επικοινωνίας ,
με παράλληλη ευαισθησία στη χρήση της μητρικής γλώσσας.
( Ελένη Στεφάνου, ΤΟ ΒΗΜΑ , 23-04-2000)
Θέματα
Α. Να συμπυκνώσετε το κείμενο σε 120-140 λέξεις.
Μόρια
25
Β1. Ποια συλλογιστική πορεία ακολούθησε στο κείμενο η συντάκτρια;
Μόρια 3
Β2. Με ποιο τρόπο έχει αναπτυχθεί η δεύτερη παράγραφος;
Μόρια 3
Β3. ¨ Η μετάβαση απ’ την τωρινή παγκόσμια κοινωνία προϋποθέτει
γλωσσομάθεια, ανοχή στη διαφορετικότητα και στον πολυοπολιτισμό , πνεύμα
συνεργασίας και συναδέλφωσης στο “ παγκόσμιο χωριό στο οποίο έχει μεταβληθεί ο πλανήτης μας.”
Να αναλύσετε τη
διαπίστωση αυτή σε 10-15 γραμμές με τη μέθοδο αιτιολόγησης.
Μόρια 8
Β4. Ποιον τρόπο πειθούς χρησιμοποιεί κυρίως στο κείμενο της η Ελ.
Στεφάνου;
Μόρια 6
Β5. Να γράψετε ένα συνώνυμο για κάθε λέξη που ακολουθεί.
Εξαλείφονται
Ευελιξία
Ανακύπτει
Διευθέτηση
Μόρια 5
Γ. ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ
Η νέα
πραγματικότητα (παγκοσμιοποίηση, αγορά εργασίας, ανάπτυξη τεχνολογίας, απειλή
ιδανικών ελευθερίας κλπ.) επιβάλλει τον επαναπροσδιορισμό του ρόλου της
εκπαίδευσης. Σε μια επιστολή σας προς τον Υπουργό Παιδείας παρουσιάστε το νέο
ρόλο που καλείται να διαδραματίσει το σχολείο στον 21ο αιώνα. (600 λέξεις )
Μόρια 50
ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ 3
Ανθρώπινα
Δικαιώματα
Η είδηση δεν
συγκίνησε κανέναν. Οι εφημερίδες , τα κόμματα και οι πάσης αποχρώσεως
προοδευτικοί ήταν απασχολημένοι με το να αναλύουν το μήνυμα των εκλογών και
έτσι δεν βρήκαν την ευκαιρία ούτε να αναλύουν ούτε να καταγγείλουν ότι στην
Κωνσταντινούπολη παιδάκια 10-12 ετών ράβουν τα τζιν Benetton με μεροκάματο 200 δρχ. την ημέρα . Κανένας δε φώναξε για
σκάνδαλο, γιατί φαίνεται ότι η Αριστερά στην εποχή της παγκοσμιοποίησης δεν
είχε τίποτε να πει για την παγκοσμιοποίηση της εκμετάλλευσης των παιδιών. Το
θέμα-αν δεν της φαίνεται φυσιολογικό-δεν την απασχολεί. Στην εποχή μας σκάνδαλο
είναι ότι πέφτει το χρηματιστήριο και όχι
ότι κάθε λεπτό πεθαίνουν 25 παιδιά από ασιτία. Ότι 250 εκατομμύρια
αγοράκια και κοριτσάκια σε όλον τον
κόσμο ηλικίας 5-14 χρόνων δουλεύουν 14-16 ώρες την ημέρα δένοντας κόμπους , σε
χαλιά, στρίβοντας φύλλα καπνού, κόβοντας σπίρτα. Ότι παιδάκια παραμορφώνουν τα
χέρια τους ράβοντας μπάλες, κόβοντας διαμάντια, παραμορφώνουν τα πόδια τους
δουλεύοντας σε υαλουργίες, σε νταμάρια ή κάνοντας τους βαστάζους στις αγορές
(…) ότι παιδάκια ξεφορτώνουν τούβλα στο Νεπάλ για 70 δρχ. σε κάθε 100 διαδρομές
μεταξύ του φορτηγού και του γιαπιού.
Ο Μπένεττον δεν
είναι ούτε χειρότερος ούτε καλύτερος από τους υπόλοιπους άρχοντες των
πολυεθνικών: από τη Nike, την Adidas, τη Fiat, τη United Fruit κλπ. Ακολουθεί τους νόμους της ελεύθερης αγοράς, όπως κάνουν
όλοι, μεταφέροντας την παραγωγή του εκεί όπου το κόστος εργασίας είναι
χαμηλότερο, εκεί όπου τα δικαιώματα εργασίας είναι ελάχιστα ως ανύπαρκτα. Και
αν σε αυτές τις χώρες δουλεύουν μωρά, δε φταίνε οι καθωσπρέπει καπιταλιστές της
πολιτισμένης Δύσης. Φταίνε οι νόμοι των υποανάπτυκτων κρατών, φταίνε οι
βάρβαροι γονείς του Τρίτου Κόσμου που βάζουν τα παιδιά τους να δουλεύουν.
Όμορφος ο κόσμος
της ελεύθερης αγοράς , ο κόσμος της παγκοσμιοποίησης που «προάγει τον πλούτο
των εθνών και την ευημερία των ατόμων» . Υπάρχουν στον πλανήτη ένα
δισεκατομμύριο φτωχά παιδιά και οι στατιστικές της Unicef
λένε ότι ένα στα
δύο εργάζεται στην κυριολεξία για ένα πιάτο φαί στις βιομηχανίες που παράγουν
προϊόντα made in...που
πωλούνται στις
αγορές της Δύσης. Οι στατιστικές επίσης λένε ότι το ένα στα δύο παιδιά των
φτωχών και απόκληρων του πλανήτη είναι πλεονάζον. Οι αγορές δεν το χρειάζονται.
Δεν είναι παραγωγικό. Και όποιος δεν παράγει, ως γνωστόν, δε χρειάζεται . Γι’
αυτό καλύτερα να πεθαίνουν προτού μεγαλώσουν και γίνουν επικίνδυνα. Για του
λόγου το αληθές, οι παρααστυνομικές ομάδες στη Βραζιλία δολοφονούν κατά μέσον
όρο τέσσερα παιδιά την ημέρα ενώ στη ναρκοδημοκρατία της Κολομβίας (που είναι
πιο παραγωγικοί) φθάνουν τα έξι παιδιά ημερησίως.
Για όσους σηκώνουν
αδιάφοροι τους ώμους νομίζοντας ότι αυτά συμβαίνουν μακριά τους, στη γη των
βαρβάρων , έχω δυσάρεστα νέα. Σύμφωνα με το υπουργείο Εργασίας των ΗΠΑ, πέντε
εκατομμύρια παιδιά-κυρίως μεταναστών από τη Λατινική Αμερική- εργάζονται
οικοδομώντας το αμερικανικό θαύμα. Στα αγροκτήματα – μοντέλο του κράτους της
Καλιφόρνιας 500.000 παιδιά από 5 ως 2 ετών δουλεύουν, για δυο δολάρια, 12 ώρες
την ημέρα κάτω από τεχνητές βροχές εντομοκτόνων. Στη Βρετανία του «Τρίτου
Δρόμου» προς το σοσιαλισμό (η παιδική εργασία επιτρέπεται διά νόμου από 13
χρονών) τέσσερα στα δέκα παιδιά εργάζονται με πενιχρά μεροκάματα.
Τα παιδιά του
κόσμου ουρλιάζουν στέλνοντας μηνύματα αγωνίας αλλά αυτά δε φθάνουν στα αυτιά
προοδευτικών. Έχουν άλλα σοβαρότερα προβλήματα να επιλύσουν από εκείνα της
φτώχειας, της εκμετάλλευσης, της ανισότητας, της περιθωριοποίησης, της αδικίας.
Αγωνιούν να πείσουν ότι είναι αρκετά ρεαλιστές- δηλαδή συντηρητικοί- για να
επιβάλουν την ανταγωνιστικότητα , την ελαστικοποίηση, την εργασιακή
κινητικότητα, την ανεργία. Ότι μπορούν να θυσιάσουν μερικές εκατοντάδες
χιλιάδες παιδιά (των άλλων) στο βωμό της παγκοσμιοποίησης.
(Βασίλης
Μουλόπουλος, εφημερίδα Το Βήμα)
Θέματα
Α. Να γράψετε την περίληψη του κειμένου σε 90-100 λέξεις.
Μόρια 25
Β1.Ποιοι είναι οι τρόποι πειθούς που χρησιμοποίησε ο συγγραφέας;
Μόρια 8
Β2. Με ποιο τρόπο έχει αναπτυχθεί η πρώτη παράγραφος;
Μόρια 7
Β3. Ποια η λειτουργία των πολλών παραδειγμάτων και στατιστικών-αριθμητικών
στοιχείων στο κείμενο;
Μόρια 5
Β4. Να διακρίνετε τη σημασιολογική διαφορά των ρημάτων:
παραμορφώνουν, διαμορφώνουν, επιμορφώνουν, αναμορφώνουν, συμμορφώνουν.
Μόρια
5
Γ.ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ
« Στις μέρες μας
αρκετές πολιτείες αλλά και κάποιοι φορείς δείχνουν ιδιαίτερη ευαισθησία για την
προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ωστόσο, όχι σπάνια και σε όλο τον κόσμο,
τα ανθρώπινα δικαιώματα καταπατούνται. Σε μια επιστολή σας προς τον γενικό
Γραμματέα του ΟΗΕ παρουσιάστε την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων,
ερμηνεύστε το φαινόμενο και προτείνετε τρόπους αντιμετώπισής του.» (600 λέξεις)
Μόρια 50
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου