Η δυσκολία του μαθήματος έγκειται όχι μόνο στη διδασκαλία, αλλά και στην αξιολόγησή του. Ένας λόγος, άλλωστε, που υπαγόρευσε την αλλαγή του τρόπου εξέτασης που ίσχυε στο μάθημα ως το 1999 ήταν τα μεγάλα ποσοστά απόκλισης στη διόρθωση των γραπτών δοκιμίων των μαθητών (ως τότε εξετάζονταν μόνο στην Έκθεση). Ωστόσο, η αλλαγή του τρόπου αξιολόγησης του μαθήματος με την προσθήκη της περίληψης και των ασκήσεων επί του κειμένου δε φαίνεται να έδωσε ώθηση στην προσπάθεια για περιορισμό των μεγάλων ποσοστών αναβαθμολόγησης. Αντίθετα, το πρόβλημα εξακολουθεί να υφίσταται και μάλιστα στα ποσοστά του παρελθόντος. Αποτελεί, λοιπόν, μια ισχυρή επιβεβαίωση της άποψης που έχει εδραιωθεί στην ελληνική κοινωνία αναφορικά με την υποκειμενικότητα που διέπει το μάθημα και την τύχη που απαιτείται από τους μαθητές.
Τα πράγματα, ωστόσο, δεν είναι και η αναγωγή της επιτυχίας στον παράγοντα της τύχης μόνο αυθαίρετη σκέψη και μυθιστοριοποίηση της επιστήμης προδίδει. Τόσο στη διδασκαλία όσο και στη διόρθωση, η έκθεση έχει συγκεκριμένα κριτήρια, αρκεί αυτά να είναι με σαφήνεια τεκμηριωμένα, για να είναι και πειστικά. Αυτή την επιστημονική τεκμηρίωση έχουμε ως φιλοδοξία να προβάλλουμε, διότι η έκθεση δεν είναι η «ώρα του παιδιού». Η Νεοελληνική Γλώσσα είναι πρωτεύουσας σημασίας μάθημα και δεν της αξίζει αυτή η τύχη.
Τι έχει αλλάξει στη διδασκαλία κι εξέταση του μαθήματος τα τελευταία χρόνια ;
Μετά το 1999 που έγινε η Εκπαιδευτική μεταρρύθμιση η οποία άλλαξε τον τρόπο αξιολόγησης και εισαγωγής των μαθητών στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, σημειώθηκαν αλλαγές και στο μάθημα της Έκθεσης (Νεοελληνικής Γλώσσας). Οι αλλαγές αυτές έχουν αναμφίβολα ευνοήσει τους μαθητές στο μάθημα αυτό, καθώς στο παρελθόν έπρεπε να αναλύσουν ένα θέμα έκθεσης σε ελεύθερη έκταση (από δύο έως και δεκαοκτώ σελίδες), ενώ τώρα πλέον καλούνται να αναπτύξουν ένα θέμα σε 500 – 600 λέξεις και παράλληλα να γράψουν περίληψη ενός κειμένου και να ασχοληθούν με άλλου τύπου ασκήσεις, σαφώς πιο άμεσα προσδιορίσιμες στην αξιολόγηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου