ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΟ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΟ Μ.Ε.

ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ ΑΡΗΣ

ΝΤΑΝΟΠΟΥΛΟΥ – ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ ΟΛΓΑ

Αγαπητοί γονείς και μαθητές, καλωσορίσατε στη σελίδα του φροντιστηρίου μας. Στόχος μας η καλύτερη δυνατή επικοινωνία μαζί σας και η διαρκής ενημέρωση για όλα όσα αφορούν τη λειτουργία και τις παροχές του φροντιστηρίου μας

Στο Φροντιστήριό μας προετοιμάζουμε τους μελλοντικούς πρωταγωνιστές. Η απόλυτη εξειδίκευσή μας στο χώρο των φιλολογικών και οικονομικών μαθημάτων, καθώς και η πολυετής πείρα μας στο χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης, θέτουν από νωρίς τις βάσεις της επιτυχίας και διευκολύνουν τη δουλειά του υποψηφίου.

Άλλωστε, οι επιτυχίες μιλάνε για εμάς: με εισακτέους στα τμήματα στρατιωτικών σχολών, όπως ΣΣΑΣ Νομικής, ΣΣΑΣ Οικονομικών, ΣΜΥ, στις παραγωγικές σχολές των Αξιωματικών και Αστυφυλάκων ΕΛ.ΑΣ, Πυροσβεστικής, αλλά και στα υψηλής ζήτησης Ανώτερα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα της χώρας όπως η Νομική, Φιλολογία, Παιδαγωγικά Τμήματα, Αγγλική Φιλολογία, Ψυχολογία και Οικονομικά Τμήματα, αποδεικνύουμε τη σκληρή μας δουλειά.

Το Φροντιστήριό μας άλλωστε είναι και πιστοποιημένο συνεργαζόμενο κέντρο της UNICERT (σύγχρονου Φορέα Πιστοποίησης Ανθρώπινου Δυναμικού, πιστοποιημένου από τον Ε.Ο.Π.Π.Ε.Π. και διαπιστευμένου από τον Ε.ΣΥ.Δ, τα πιστοποιητικά του οποίου αποτελούν απαραίτητο εφόδιο για προσλήψεις στο ελληνικό δημόσιο και διαγωνισμούς Α.Σ.Ε.Π.), αποκλειστικού αντιπροσώπου του Πανεπιστημίου FREDERICK της Κύπρου ( με έδρα τη Λευκωσία, ενώ σχολές και τμήματα λειτουργούν και στη Λεμεσό), το οποίο προσφέρει στον ελλαδικό χώρο προγράμματα σε πτυχιακό, μεταπτυχιακό και διδακτορικό επίπεδο (δια ζώσης – εξ αποστάσεως) ομοταγή με τα ελληνικά ΑΕΙ, αναγνωρισμένα από τον Δ.Ο.Α.Τ.Α.Π. ( Διεπιστημονικός Οργανισμός Αναγνώρισης Τίτλων Ακαδημαϊκών και Πληροφόρησης), με έξι (6) σχολές που καλύπτουν σχεδόν όλο το φάσμα της εκπαίδευσης. Επίσημες γλώσσες του Πανεπιστημίου είναι η Ελληνική και η Αγγλική) για την προώθηση των προγραμμάτων σπουδών του σε πτυχιακό, μεταπτυχιακό και διδακτορικό επίπεδο (δια ζώσης και εξ αποστάσεως).

Κατανοώντας ταυτόχρονα την οικονομική συγκυρία, το φροντιστήριο μας στέκεται δίπλα στην ελληνική οικογένεια με αίσθημα ευθύνης, αναπροσαρμόζοντας τα δίδακτρα του στο πνεύμα της κρίσης και υιοθετώντας προνομιακή τιμολογιακή πολιτική για ειδικές ομάδες μαθητών (όπως έκπτωση διδάκτρων για ανέργους, πολύτεκνους, αδέλφια, μαθητές εκτός Βόλου, εγγραφή δύο μαθητών…) και επιβραβεύοντας την αριστεία (έκπτωση σε αριστούχους).

Ως μέλος του Συλλόγου Φροντιστών Μαγνησίας και της ΟΕΦΕ (Ομοσπονδία Εκπαιδευτικών Φροντιστών Ελλάδος) συμμετέχουμε κάθε χρόνο στα Πανελλαδικά Διαγωνίσματα Προσομοίωσης για όλες τις τάξεις του Λυκείου. Παράλληλα, μέσω ειδικών διαγνωστικών τεστ εντάσσουμε το μαθητή – τρια σε τμήμα ανάλογα με τις δυνατότητές του. Παρέχουμε οργανωμένο υλικό μέσω προσωπικών σημειώσεων αλλά και εκδόσεων Schooltime. gr ως επιστημονικοί συνεργάτες του site.

ü Ομοιογενή τμήματα

ü Δωρεάν έκτακτες ώρες διδασκαλίας

ü Σύγχρονα εποπτικά μέσα

ü Εβδομαδιαία προγραμματισμένα υποχρεωτικά διαγωνίσματα

ü Συνεχής ενημέρωση γονέων για τις πραγματικές επιδόσεις των παιδιών

Βόλος, Τοπάλη 15 (με Δημητριάδος)

Τηλ. Επικοινωνίας: 2421-0-23227 / 6976796234

Υπεύθυνοι σπουδών: Ιωαννίδης Άρης, Φιλόλογος,

Ντανοπούλου – Ιωαννίδου Όλγα

olgantanopoulou@yahoo.gr.

(Facebook, Iωαννίδης Άρης)

ΑΝΑΛΦΑΒΗΤΙΣΜΟΣ


Χαρακτηριστικά του αναλφαβητισμού


Ο αναλφαβητισμός – οργανικός και λειτουργικός – είναι πρόβλημα πολυδιάστατο, κοινωνικό, πολιτικό, οικονομικό, πολιτιστικό και ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπιστεί. Τα παιδιά που σήμερα αντιμετωπίζουν δυσχέρειες στην ανάγνωση, έχουν παράλληλα δυσχέρειες και με την κοινωνική ζωή της τάξης. Τα παιδιά αυτά παρουσιάζονται ως κοινωνικά απομονωμένα, περιθωριακά, έχουν λίγες επαφές με το δάσκαλο και με τα υπόλοιπά παιδιά. 

 

Διαστάσεις του προβλήματος – στατιστικά στοιχεία

 

Ο αναλφαβητισμός είναι παγκόσμιο πρόβλημα, που υφίσταται τόσο στις αναπτυσσόμενες όσο και στις αναπτυγμένες χώρες. Η αναγνώριση του προβλήματος δεν έγινε ταυτόχρονα από όλες τις χώρες. Οι χώρες της Βόρειας Ευρώπης που πίστευαν πως είχαν εξαλείψει τον αναλφαβητισμό, χάρη στην εξάπλωση του  δημοτικού σχολείου, τον ανακάλυψαν ξανά στη συνέχεια. Ανάμεσά τους η Μεγάλη Βρετανία ήταν η πρώτη που αναγνώρισε επίσημα το πρόβλημα το 1973 και ακολούθησε η Ιρλανδία.

Φαντάζει, ίσως, παράδοξο, σε μια εποχή ανεπανάληπτων τεχνικών επιτευγμάτων και τη στιγμή που γίνεται πολύς λόγος για την ευόδωση των νέων εκπαιδευτικών συστημάτων, να διαπιστώνουμε ότι χιλιάδες μαθητές δεν έχουν τη δυνατότητα να ολοκληρώσουν την εννιάχρονη υποχρεωτική τους εκπαίδευση. Οι στατιστικές μελέτες αναφέρουν ότι 170.000 νέοι στην Ελλάδα έχουν εγκαταλείψει το σχολείο. Είναι μαθητές που προέρχονται από οικογένειες με χαμηλό πνευματικό επίπεδο – κυρίως αγροτικών και ημιαστικών περιοχών ή και περιοχών με ιδιαίτερα αυξημένη τουριστική κίνηση, όπου τα παιδιά απασχολούνται σε εργασίες που σχετίζονται με την εξυπηρέτηση των τουριστών. Τα παιδιά αυτά επιλέγουν συνήθως να συνεχίσουν το επάγγελμα των γονιών τους, συνήθως επαγγέλματα παραδοσιακά, το ίδιο παραδοσιακά με τις αντιλήψεις των γονιών, οι οποίοι ανέχονται τη διακοπή της φοίτησης των παιδιών τους, εάν δεν τα ωθούν οι ίδιοι σε αυτή. Το μεγαλύτερο ποσοστό των αναλφάβητων παιδιών έχει ροπή στην παραβατικότητα, αφού το 50 % των ανηλίκων σε βάρος των οποίων εκκρεμούν δίκες και το 80 % των εγκλείστων έχουν διακόψει τη φοίτησή τους στο σχολείο. Ο αναλφαβητισμός δεν είναι πρόβλημα αποκλειστικά συναρτώμενο με τα παιδιά, αλλά αφορά και τους ενήλικες. Από τη σύγκριση των στατιστικών στοιχείων που προέκυψαν από τις δύο τελευταίες απογραφές ( 1981 και 1991 ) διαπιστώνουμε τα εξής :

Σταδιακή μείωση του οργανικού αναλφαβητισμού: το ποσοστό του βρίσκεται σε επίπεδα χαμηλότερα του 8,6 % επί του συνόλου του γενικού πληθυσμού, όπως καταγράφηκε το 1981, αφορά δε μικρές πλέον πληθυσμιακές ομάδες που περιλαμβάνουν ανθρώπους μεγάλης ηλικίας, κατά κύριο λόγο τη γενιά του πολέμου.

Θεαματική αύξηση του ποσοστού του λειτουργικού αναλφαβητισμού: από το 15,6 % που βρισκόταν το 1981 στις μέρες μας έχει υπερβεί το 50 %, γεγονός που πρακτικά σημαίνει πως ένας στους δύο Έλληνες καταμετράται μεταξύ των λειτουργικά αναλφάβητων.

Συγκέντρωση υψηλών ποσοστών αναλφαβητισμού στο γυναικείο πληθυσμό: μεγάλο ποσοστό των αναλφάβητων είναι γυναίκες, και μάλιστα στην πλειοψηφία τους κάτοικοι αγροτικών περιοχών. ( Υψηλότερα ποσοστά παρουσιάζει, βέβαια, ο αναλφαβητισμός και στον ανδρικό πληθυσμό, σε σύγκριση με τον αντίστοιχο αστικό ).

 

Αίτια του αναλφαβητισμού

 

Τα προβλήματα βιοπορισμού, που δεν έχουν εκλείψει στην εποχή μας, λειτουργούν ανασταλτικά στη μόρφωση πολλών παιδιών, με αποτέλεσμα πολλές χιλιάδες μαθητές να εγκαταλείπουν το σχολείο. Κυρίως οι ασθενέστερες κοινωνικά τάξεις πλήττονται από τον αναλφαβητισμό.

Το υποβαθμισμένο οικονομικά, κοινωνικά και πολιτιστικά περιβάλλον. Οι οικονομική και κοινωνική κατάσταση των γονέων. Οι μαθητές που υστερούν στο σχολείο πολύ συχνά προέρχονται από κάποια χαμηλή κοινωνικοοικονομική κατηγορία, που η οικογενειακή μόρφωση κι ο τρόπος ανατροφής δεν αποτελούν ευνοϊκές προϋποθέσεις για επαρκείς επιδόσεις στο σχολείο, ξεκινώντας τη σχολική τους καριέρα από μειονεκτικότερη θέση σε σχέση με τα παιδιά που προέρχονται από ανώτερες κοινωνικοοικονομικά ομάδες. Έρχεται, λοιπόν, σε ρήξη το οικογενειακό περιβάλλον με το σχολείο.

Η αγροτική διάρθρωση της αγροτικής οικογένειας. Τα εκπαιδευτικά και πολιτισμικά αγαθά, θα λέγαμε, κατανέμονται άνισα όχι μόνο ανάμεσα στην πρωτεύουσα και την υπόλοιπη χώρα αλλά κι ανάμεσα στις αστικές κι αγροτικές περιοχές του ίδιου νομού.

Τα παιδιά των οικονομικών μεταναστών δεν έχουν τις ίδιες ευκαιρίες στην εκπαίδευση κυρίως λόγω οικονομικών προβλημάτων των οικογενειών τους αλλά και του χαμηλού μορφωτικού επιπέδου αυτών. Έτσι, πολλές φορές παρατηρείται ανεπαρκής φοίτηση, να διακόπτουν δηλαδή τα παιδιά αυτά την εκπαίδευση ή να δυσκολεύονται να παρακολουθήσουν τα μαθήματα.

Ο μονόπλευρος χαρακτήρας όλων των σχολικών βαθμίδων στις γενικές εξετάσεις για τα Α.Ε.Ι. και τα Τ.Ε.Ι. Ο σκοπός κάθε βαθμίδας και το ουσιαστικό της περιεχόμενο συμπιέζονται, για να ικανοποιήσουν τις γενικές εξετάσεις, με συνέπεια κάτω από

αυτές τις συνθήκες ο εκπαιδευτικός να λειτουργεί μ’ ένα πολύ περιορισμένο αριθμό επιμελών μαθητών, για να καλύψει την ύλη κι όχι για να βοηθήσει τους πιο αδύναμους μαθητές.

Τα ολιγοθέσια δημοτικά σχολεία. Κρίσιμο πρόβλημα παρουσιάζουν τα μονοθέσια σχολεία, τα διθέσια και τα τριθέσια, καθώς πολλά απ’ αυτά είναι απομονωμένα σε νησιωτικές ή σε απρόσιτες περιοχές, όπου δεν υπάρχει πολιτιστική και κοινωνική ζωή που θα βοηθούσε τη λειτουργία του σχολείου και θα τόνωνε ψυχικά το δάσκαλο στο έργο του.

Η σχολική υποδομή διαδραματίζει πολλές φορές πρωτεύοντα ρόλο στην αναπαραγωγή αναλφάβητων – ημιαναλφάβητων ατόμων στο σχολείο σε συνδυασμό πάντα και με άλλους παράγοντες. Οι μεγάλες αποστάσεις από την κατοικία των μαθητών μέχρι το πλησιέστερο σχολείο στην ύπαιθρο, τα αφιλόξενα σχολικά κτίρια, η έλλειψη επάρκειας σε οικοτροφεία, υποτροφίες, ο μεγάλος αριθμός των μαθητών που αναλογεί σε κάθε τάξη ή δάσκαλο, η ανεπάρκεια, καθώς κι ο συχνά παρωχημένος ή ακατάλληλος χαρακτήρας της εκπαίδευσης των εκπαιδευτικών, όλα αυτά δυσχεραίνουν την εφαρμογή της υποχρεωτικής φοίτησης στο σχολείο.

Η μη προσαρμογή των εκπαιδευτικών μας συστημάτων στην πολιτισμική εξέλιξη στις χώρες μας μετά το Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο δεσμεύει την ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης και υπονομεύει τόσο την αποτελεσματικότητα της όσο και την αξιοπιστία της στα μάτια εκείνων των τμημάτων του πληθυσμού που δεν έχουν ακόμη εξοικειωθεί με τη συστηματική σχολική παρακολούθηση.

Μερίδιο ευθύνης φέρει και η έλλειψη προγραμματισμού από την πλευρά της Πολιτείας σχετικά με την επέκταση των σχολείων δεύτερης ευκαιρίας για εκείνους που αναγκάστηκαν ή επέλεξαν να διακόψουν τη φοίτησή τους στο σχολείο. Επιπλέον, τα προγράμματα λαϊκής επιμόρφωσης δεν είναι επαρκή, με αποτέλεσμα να μη συμβάλλουν ικανοποιητικά στην άμβλυνση του προβλήματος.

Η γενιά που έζησε και μεγάλωσε μέσα στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και στη συνέχεια στην εμφυλιοπολεμική περίοδο δε φοίτησε στο σχολείο. Η έλλειψη οποιασδήποτε μέριμνας από την πολιτεία για τη γενιά αυτή στο θέμα της καταπολέμησης του αναλφαβητισμού.

Το γενικότερο αντιπνευματικό πνεύμα των προγενέστερων χρόνων.

Το διαιρετικό «γλωσσικό ζήτημα», η διαμάχη δηλαδή των δημοτικιστών και των καθαρευουσιάνων κράτησε για πολλά χρόνια μεγάλες μάζες του λαού μακριά από την εκπαίδευση.

Η αύξηση του πληθυσμού από το προσφυγικό στοιχείο και την απελευθέρωση ελληνικών εδαφών περιόρισαν τη μόρφωση.

Κάποια κατεστημένα ή και ξένα συμφέροντα που θέλουν το λαό μας αναλφάβητο.

Το πνευματικό τεμπέλιασμα του λαού μας.

Η ανισότητα των δύο φύλων κρατούσε τη γυναίκα κλεισμένη στο σπίτι κι αγράμματη. Θεωρούνταν μάλιστα μερικές φορές και προτέρημα.

Η ύπαρξη ενός μεγάλου αριθμού κοινωνικών ομάδων που κινούνται στο περιθώριο, π.χ. τσιγγάνοι.

Τα ΜΜΕ απαιτούν ιδιαίτερη κριτική σκέψη και καλλιέργεια για να αποκρυπτογραφήσει κανείς τις εικόνες και τα πίσω από αυτές μηνύματα ( εικονικός αναλφαβητισμός ).

ΕΙΔΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟΥ ΑΝΑΛΦΑΒΗΤΙΣΜΟΥ

Η πολυπλοκότητα των σύγχρονων συνθηκών ζωής οι ραγδαίες εξελίξεις ο καταιγισμός των ανθρώπων με πληροφορίες από τα ΜΜΕ αδυναμία αφομοίωσής τους από το σύγχρονο άνθρωπο.

Η έντονη εξειδίκευση που οδηγεί σε πνευματική μονομέρεια, σε έλλειψη γενικών γνώσεων.

Η χρησιμοποίηση της σύγχρονης τεχνολογίας που εισάγει στοιχεία αυτοματισμού στην καθημερινή ζωή, οξύνει το πρόβλημα του αναλφαβητισμού.

 

Κατηγοριοποίηση των συνεπειών
α) για το άτομο
οι συνέπειες του αναλφαβητισμού είναι καταλυτικές σε κάθε τομέα:
1) κοινωνικό:
• κοινωνική απομόνωση, αφού η γλωσσική αδυναμία περιορίζει τον κύκλο των επαφών του
• αποστασιοποίηση από τις κοινωνικές δραστηριότητες, επειδή αδυνατεί να έχει και να διατυπώνει προσωπικές θέσεις και να αναλαμβάνει υπεύθυνη προσωπική δράση
• κοινωνική υποβάθμιση, ένταξη του στις κατώτερες κοινωνικές ομάδες, εξάρτηση από άλλους
2) πολιτικό:
• αποπολιτικοποίηση, διότι η απαιδευσία καθιστά το άτομο:
ιδιοτελές
αδύναμο για ενημέρωση, βασική προϋπόθεση για την παρακολούθηση των πολιτικών  εξελίξεων και την αποτελεσματική παρέμβαση του
• οπαδοποίηση και μαζοποίηση από τους δημαγωγούς πολιτικούς, που το καθιστούν κομματικό άθυρμα στα χέρια τους
3) οικονομικό:
• οι αναλφάβητοι πλήττονται περισσότερο από την ανεργία ή υποαπασχολούνται, αφού δεν εξειδικεύονται, με αποτέλεσμα να μην ανταποκρίνονται στο σύγχρονο πνεύμα παραγωγικότητας
• απασχολούνται ως ανειδίκευτοι εργάτες σε εποχικές κυρίως εργασίες
• αμείβονται με χαμηλά ημερομίσθια, αντιμετωπίζουν την απειλή της απόλυσης, το βιοτικό τους επίπεδο είναι χαμηλό
4) πνευματικό:
• πνευματική στασιμότητα και στειρότητα, ακρωτηριασμός της κριτικής σκέψης, της αντίληψης και της δημιουργικής φαντασίας
• περιορισμένη αντίληψη του κόσμου, αδυναμία αυτοπροσδιορισμού, αλλοτρίωση και εξάρτηση από δεισιδαιμονίες και προκαταλήψεις
5) ηθικό:
• αδυναμία εμβάθυνσης στις ηθικές αξίες, με αποτέλεσμα να παρασύρεται εύκολα στην ανηθικότητα
• έχει περιορισμένα πρότυπα και ιδανικά (σε καμιά, όμως, περίπτωση δεν πρέπει να θεωρηθεί ότι ο αγράμματος είναι οπωσδήποτε και ανήθικος)
6) ψυχολογικό:
κατέχεται από συμπλέγματα κατωτερότητας, επειδή αδυνατεί να διατυπώσει ολοκληρωμένες και τεκμηριωμένες προτάσεις
• παύει να αισθάνεται ελεύθερος, γιατί η αμάθεια είναι η χειρότερη σκλαβιά
• παθητικοποιείται και αδυνατεί να ολοκληρωθεί ως προσωπικότητα
β) για την κοινωνία
Επιπτώσεις στους παρακάτω τομείς:
1) οικονομικό:
• τα υψηλά επίπεδα των αναλφάβητων μιας χώρας επηρεάζουν την παραγωγικότητα της, γιατί οι αναλφάβητοι:
δεν έχουν την απαιτούμενη u949 επαγγελματική εξειδίκευση
αδυνατούν να παρακολουθήσουν την αλματώδη εξέλιξη που παρατηρείται σε όλους τους επαγγελματικούς τομείς, με αποτέλεσμα την αδυναμία εκβιομηχάνισης της χώρας
• οικονομική εξάρτηση από άλλες αναπτυγμένες χώρες, με συνακόλουθα την πολιτική και πολιτιστική υποτέλεια
2) κοινωνικό:
• παρατηρούνται αυξημένα φαινόμενα κοινωνικής παθογένειας (βία, εγκληματικότητα, φανατισμός κ.τ.λ.)
• η αδυναμία ανάληψης πρωτοβουλιών για την προώθηση των κοινωνικών θεμάτων, λόγω έλλειψης πληροφόρησης και απαραίτητης παιδείας για κατανόηση και κριτική επεξεργασία των δεδομένων είναι βασική αιτία γενικότερης κοινωνικής τελμάτωσης και δυσλειτουργίας
• εντείνονται οι κοινωνικές ανισότητες με τη διάκριση σε πλούσιους και φτωχούς, ανατρέπεται η ισορροπία της κοινωνίας και σπάει η συνοχή της
3) πολιτικό:
δυσλειτουργεί το δημοκρατικό πολίτευμα, γιατί:
• δεν αναπτύσσεται δημιουργικός διάλογος, που προωθείται συνεχώς από την κριτική αντιπαράθεση νέων θέσεων
• οι αναλφάβητοι παρασύρονται εύκολα από δημαγωγούς πολιτικούς, που ουσιαστικά υφαρπάζουν την ψήφο τους
4) πνευματικό:
• επικρατεί πολιτιστική στασιμότητα, αφού δεν αναπτύσσονται τα γράμματα και οι τέχνες
• αγνοούν την ιστορία του πολιτισμού τους, δεν αφομοιώνουν δημιουργικά, αλλά μιμούνται άκριτα κάθε ελκυστικό ξένο δημιούργημα
• επικρατούν οι προλήψεις και οι δεισιδαιμονίες
• αδυνατούν να επικοινωνήσουν δημιουργικά με άλλους πολιτισμούς
5) εθνικό:
• κινδυνεύει η εθνική ταυτότητα, γιατί εύκολα υιοθετείται ο τρόπος ζωής άλλων λαών περισσότερο προηγμένων (μιμητισμός)
• παρασύρονται εύκολα από έναν άγονο πατριωτισμό και εθνικισμό
Η φτώχεια διώχνει τα παιδιά από το σχολείο, του Κ. Τσαρούχα
Οι επίσημες διακηρύξεις περί "συμμετοχής όλου του πληθυσμού σχολικής ηλικίας στις βασικές εκπαιδευτικές διαδικασίες του εννιάχρονου υποχρεωτικού σχολείου" και περί "ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων" απέχουν κατά πολύ από την πραγματικότητα. Γιατί; Γιατί είναι φανερό πια ότι, όπως και πολλά άλλα ανθρώπινα δικαιώματα, έτσι και το δικαίωμα στην εκπαίδευση προϋποθέτει την ύπαρξη άλλων δικαιωμάτων, χωρίς τα οποία η άσκηση του καθίσταται αδύνατη από το δικαιούχο. Τα στοιχεία που προκύπτουν από σχετική έρευνα, αποκαλύπτουν τον κόσμο της ανισότητας στην εκπαίδευση ακόμη και σήμερα, στο λυκαυγές του 21ου αιώνα. Έτσι, οι βαρύγδουποι λόγοι περί ίσων ευκαιριών θρυμματίζονται και η απομάκρυνση από τη φοίτηση, που θεωρείται η βάση για την απόσπαση από τον κόσμο του αναλφαβητισμού, πυκνώνει τις
"γραμμές" των παλιών αναλφάβητων με σύγχρονο, ηλεκτρονικής εποχής "αίμα".
Αν παρακολουθήσει κανείς την πορεία του μαθητικού πληθυσμού από την εγγραφή του στην Α' τάξη του γυμνασίου ως την έξοδο του -Γ' γυμνασίου- θα διαπιστώσει ότι χιλιάδες μαθητές "χάνονται" σε αυτή την πορεία. Για παράδειγμα, ενώ για το σχολικό έτος 1998-1999 γράφτηκαν 131.000 παιδιά, τρία χρόνια αργότερα, στη Γ' γυμνασίου, βρέθηκαν λιγότεροι κατά 19.000. Αν αφαιρέσουμε από αυτόν τον αριθμό ένα ποσοστό μαθητών, που παρουσιάζονται μόνιμα στα μαθητολόγια ως εγγραφέντες και μη φοιτήσαντες, τότε μπορούμε να εκτιμήσουμε ότι στα στοιχεία της τελευταίας απογραφής πληθυσμού (το 2001) θα καταγραφούν 150.000 νέοι οι οποίοι δεν έχουν ολοκληρώσει την εννιάχρονη υποχρεωτική εκπαίδευση.
Οι περιοχές στις οποίες συγκεντρώνονται τα υψηλότερα ποσοστά εγκατάλειψης του σχολείου - γεγονός που "αιχμαλωτίζει" το εκπαιδευτικό τους μέλλον στην προοπτική της παραγωγής και αναπαραγωγής του αναλφαβητισμού- είναι, κυρίως: η "άγονη" Ευρυτανία, η αγροτική Ηλεία και η περιθωριοποιημένη Λακωνία, η "μειονοτική" Ξάνθη και Ροδόπη, οι μητροπόλεις του τουρισμού, Κρήτη, Δωδεκάνησα και Ιόνια.
Τα χαρακτηριστικά των περιοχών αυτών ομαδοποιούνται σε δύο κατηγορίες. Στην πρώτη συγκαταλέγονται περιφερειακοί νομοί, κατά βάση αγροτικοί και u959 οικονομικά στερημένοι, που έχουν το μεγαλύτερο μέρος των κατοίκων τους χωρίς απολυτήριο τριταξίου γυμνασίου. Στα οικονομικά, κοινωνικά και εκπαιδευτικά αυτά χαρακτηριστικά έρχεται να "βαρύνει", στην περίπτωση των νομών Ροδόπης και Ξάνθης, η εγκατάλειψη του σχολείου μετά το δημοτικό της πλειονότητας των μειονοτικών μαθητών, που αποτελούν το μισό περίπου του συνολικού μαθητικού πληθυσμού.
Παράλληλα, επειδή ο παράγων φτώχεια συντελεί σημαντικά στην πρόωρη εγκατάλειψη του σχολείου, μαζί με χιλιάδες παιδιά των απομακρυσμένων και των αγροτικών περιοχών βρίσκονται και χιλιάδες παιδιά των αστικών περιοχών. Παιδιά οικογενειών με χαμηλό ή μη τακτικό εισόδημα. Παιδιά με αγράμματους γονείς. Παιδιά μεταναστών, προσφύγων, τσιγγάνων.
Στη δεύτερη ανήκουν περιοχές με υψηλούς δείκτες τουριστικής ανάπτυξης, όπως είναι τα Ιόνια νησιά, τα Δωδεκάνησα και η Κρήτη που θεωρούνται από τις πιο αναπτυγμένες τουριστικά περιοχές. Οικονομικά αναπτυγμένες -τουλάχιστον όσον αφορά τα εισοδήματα των κατοίκων. Παρ' όλο όμως που η τουριστική ανάπτυξη θεωρείται ότι ευνοεί τη διεκδίκηση καλύτερης εκπαίδευσης, όλα τα ερευνητικά στοιχεία αποδεικνύουν ότι ο τουρισμός λειτούργησε ανταγωνιστικά προς την εκπαίδευση χιλιάδων νέων αυτών των περιοχών. Όλες οι ενδείξεις οδηγούν στο συμπέρασμα ότι τα παιδιά που αποκλείονται από το σχολείο, στη συντριπτική πλειονότητα τους προέρχονται από τα φτωχά αγροτικά στρώματα του πληθυσμού που βρίσκουν στον τουρισμό δυνατότητα απασχόλησης.
Αυτό θα μπορούσε να πει κανείς πως είναι το προφίλ των παιδιών που υπεραντιπροσωπεύονται στο μαθητικό σώμα που εγκαταλείπει το σχολείο. Με τα συμπεράσματα αυτά συμφωνούν και όλες οι εκθέσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σύμφωνα με ευρωπαϊκή έκθεση "... τα παιδιά από φτωχές και μειονεκτούσες ομάδες και περιφέρειες εξακολουθούν να είναι εκείνα που επωφελούνται λιγότερο από τα εκπαιδευτικά συστήματα... είναι αυτά που έχουν τις λιγότερες πιθανότητες να συνεχίσουν στο λύκειο ή στην ανώτερη εκπαίδευση και που ενδέχεται να εγκαταλείψουν το
Αποτέλεσμα είναι τα περισσότερα από τα παιδιά αυτά να στιγματίζονται με ανεπιτηδειότητα, ασχετοσύνη, φυσική κατωτερότητα. Οι μαθητές αυτοί δεν παίρνουν από όλα τα χρόνια της σχολικής τους ζωής τίποτε περισσότερο από την πεποίθηση της ακαταλληλότητας τους, της αναξιότητάς τους. Η εγκατάλειψη του σχολείου έρχεται ως "φυσική διέξοδος".
"Ούτε ένας λιγότερος" θα μπορούσε να ήταν ο στόχος ενός σχολείου πιο ελκυστικού και ανθρώπινου, χωρίς διακρίσεις και αποκλεισμούς. Ένα σχολείο το οποίο να κατοχυρώνει το δικαίωμα κάθε ανθρώπου να συμμετέχει στα πολιτιστικά αγαθά και στην κατάκτηση της γνώσης είναι το ζητούμενο της εποχής μας.

 

 

Εκμάθηση της Γλώσσας ή δεν μπαίνουν βουβοί μαθητές στο σχολείο, της Α. Φραγκουδάκη
Η φράση «ο τάδε μαθητής δεν εκφράζεται καλά ελληνικά» είναι συχνή και κοινή στους εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων, σαν να ήταν ο μαθητής Κινέζος ή σαν να ήταν η ελληνική γλώσσα αγαθό που άλλοι μαθητές διαθέτουν και άλλοι όχι. Η διδασκαλία της μητρικής γλώσσας ονομάζεται στο σχολείο «γλωσσική αγωγή», στόχος της ορίζεται «η ορθή επικοινωνία» και στηρίζεται στην αντίληψη της εκμάθησης της νεοελληνικής γλώσσας, εκμάθηση με τη σημασία της απόχτησης γνώσης, όπως συμβαίνει με τον πολλαπλασιασμό ή την ιστορία. Στην αντίληψη αυτή λανθάνει η εικόνα του παιδιού, που μπαίνει στο σχολείο κενό δοχείο ως προς αυτή τη γνώση, για να αποχτήσει με τη «γλωσσική αγωγή» το μορφωτικό αγαθό, που είναι η γλώσσα.
Ολόκληρη η εκπαιδευτική διαδικασία μοιάζει να παραβλέπει το εξαιρετικά σημαντικό γεγονός ότι όλα ανεξαιρέτως τα παιδιά μπαίνουν στην πρώτη τάξη του δημοτικού έχοντας ήδη κατακτήσει τους πλούσιους και εξαιρετικά περίπλοκους μηχανισμούς της μητρικής τους γλώσσας. Το κάθε παιδί μπαίνοντας στο σχολείο ξέρει τη μητρική του γλώσσα. Δεν την «ξέρει» σαν ένα αφηρημένο σύστημα συνδυασμού φωνητικών σημάτων, αλλά με τη λειτουργική σημασία του όρου, δηλαδή ξέρει να τη χρησιμοποιεί. Ξέρει να επικοινωνεί με τους άλλους λεκτικά, να πληροφορεί για τις ανάγκες του, να εκφράζει τα συναισθήματα του, να ζητάει πληροφορίες για το γύρω κόσμο, να προκαλεί με το λόγο αλλαγή της συμπεριφοράς των άλλων και να προσαρμόζει τη συμπεριφορά του σε λεκτικές εντολές, τέλος να επικοινωνεί στο αφαιρετικό επίπεδο της φαντασίας σχολείο προτού ολοκληρώσουν την υποχρεωτική εκπαίδευση" δείχνει ότι έχει κατακτήσει την έννοια των αριθμών και χρησιμοποιεί πληθυντικό για κάθε τι περισσότερο από ένα. Ή το νήπιο που λέει «η μαϊμούδα», όταν τελειώσει το παραμύθι που μιλούσε για μαϊμούδες στον πληθυντικό, προσαρμόζοντας την καινούρια λέξη στη λέξη «αρκούδα- αρκούδες», που ήξερε ήδη, δείχνοντας δηλαδή με τον λάθος ενικό ότι έχει κατακτήσει το μηχανισμό της αναλογίας. Παρόμοια κατάκτηση· είναι το επίθετο «βολευτικός-η-ο», από νήπιο που το κατασκευάζει σύμφωνα με τον αόριστο του ρήματος «βολεύομαι».
Το παιδί έχει αποχτήσει προτού πάει στο σχολείο πλήρη επικοινωνιακή ικανότητα στη μητρική του γλώσσα. Ξέρει να επιλέγει τα γλωσσικά στοιχεία που είναι κατάλληλα για την επικοινωνία με τους άλλους, ανάλογα με το ποιος είναι ο συνομιλητής, ποιος είναι ο κοινωνικός του ρόλος και ποιος ο στόχος της ομιλίας. Γνωρίζει ότι ο λόγος συνδέεται με ορισμένα στοιχεία του περιβάλλοντος και ότι η επικοινωνία απαιτεί κάθε στιγμή επιλογές γλωσσικές. Με άλλη διατύπωση ζητάει παγωτό από τη μητέρα του το παιδί των έξι χρόνων και με άλλη από τον παγωτατζή (η μητέρα έχει το δικαίωμα να επιτρέψει ή να απαγορεύσει το παγωτό και η ανταπόκριση της στο αίτημα πετυχαίνεται με διαφορετικά λόγια και άλλο ύφος, ενώ ο σημασιολογικά σημαντικότερος ρόλος του παγωτατζή είναι ο κοινωνικός του ρόλος και το παιδί ξέρει π.χ. να διαμορφώσει την κατάσταση λεκτικά με την ερώτηση «Πόσο κάνει το παγωτό;»).
Το παιδί προτού μπει στην πρώτη τάξη του σχολείου μιλάει και ξέρει να διακρίνει την καταλληλότητα των γλωσσικών στοιχείων για την αποτελεσματικότητα της επικοινωνίας. Αλλιώς μιλάει στη μητέρα, αλλιώς στο συνομήλικο φίλο, αλλιώς στη γιαγιά, δηλαδή έχει ήδη την ικανότητα να εφαρμόζει την εναλλαγή των κωδίκων, την ικανότητα μετάβασης από μια γλωσσική μορφή (ή ύφος) σε μιαν άλλη, σύμφωνα με το ρόλο του συνομιλητή και την κατάσταση της επικοινωνίας. Σε άλλη μορφή θα διατυπώσει λεκτικό μήνυμα προς τον πατέρα που είναι άρρωστος (κατάσταση οικειότητας σοβαρή) και σε άλλη προς την παρέα στο παιγνίδι (κατάσταση οικειότητας που δεν είναι σοβαρή). Έχει κατακτήσει το παιδί πλήρως την πληροφοριακή λειτουργία της γλώσσας 2, τη δυνατότητα να τη χρησιμοποιεί ως μέσο για τη μετάδοση στο  συνομιλητή πληροφορίας που αυτός δεν κατέχει ήδη, καθώς και τη δυνατότητα να μεταδίδει λεκτικό μήνυμα από το λεκτικό μήνυμα, δύο λειτουργίες της γλώσσας που ορίζονται σε αναφορά μόνο με τη γλώσσα (π.χ. «Να σου πω κάτι: η γάτα βγήκε έξω, αλλά δεν της άνοιξα εγώ.», ή μήνυμα από το μήνυμα, «Ο μπαμπάς είπε να μου δώσεις μία σοκολάτα από τις μικρές, μία μικρή, λέει, δεν πειράζει.») Χρησιμοποιεί τη γλώσσα για να δημιουργεί περιβάλλον φανταστικό και να υποκρίνεται ρόλους μέσα στη φανταστική πραγματικότητα του παιγνιδιού (αποκαλώντας το αδερφάκι του πελάτη και μιλώντας σαν το γιατρό, ή προτρέποντας το σκαμνί που καβαλάει να τρέξει πιο γρήγορα σαν άλογο), χρήση της γλώσσας που είναι στο κατώφλι της τέχνης.
Ακόμα, το παιδί προτού πάει στο σχολείο έχει πλήρη ικανότητα εκπομπής περισσότερων νοημάτων, με τη χρήση της γλωσσικής λειτουργίας του λανθάνοντος μηνύματος. Το τετράχρονο αγοράκι που ρωτάει με την καραμούζα στο χέρι, «Μαμά, έχεις πονοκέφαλο;», εκφράζει συγχρόνως την επιθυμία του, αλλά και την προσαρμοστική συμπεριφορά του, εφευρίσκοντας πολύ κατάλληλη διατύπωση για να ζητήσει την άδεια. Πολλά και περίπλοκα νοήματα εκπέμπει κοριτσάκι 6 χρόνων σε κατάσταση όπου η επισκέπτρια θεία αγκαλιάζει και χαϊδολογάει το μικρό της αδερφάκι: «(Πλησιάζοντας) Ο Γιαννάκης μας δεν κατουρήθηκε σήμερα. (Χτυπάει χαϊδευτικά το πόδι του αδερφού) Μπράβο, Γιαννάκη!» Καταφέρνει η μικρή να μεταδώσει τρία διαφορετικά λανθάνοντα μηνύματα και να πληροφορήσει τη θεία συγχρόνως για το ελάττωμα του Γιαννάκη και για τη δική της άψογη συμπεριφορά, χωρίς ούτε να κατηγορήσει το αδερφάκι άμεσα ούτε να αυτοαξιολογηθεί ρητά. Με άλλα λόγια, το παιδί φτάνοντας για πρώτη φορά στο σχολείο κυριαρχεί απόλυτα το γλωσσικό σύστημα, χρησιμοποιεί θαυμάσια τη μητρική του γλώσσα, την οποία διευρύνει για να ανταποκρίνεται σε νέες καταστάσεις επικοινωνίας και μπορεί να τη διευρύνει συνεχώς απέναντι σε νέα αιτήματα διαφορετικών μορφών επικοινωνίας.

 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου