Ο μαγικός καθρέφτης
του Facebook
FACEBOOK: Ένα ακόρεστο δίκτυο: Μονίμως εποπτευόμενη από αλγόριθμους, σύμφωνα με όρους χρήσης που
κανείς δεν διαβάζει, η γαλάζια σελίδα του Facebook προσφέρει στα μέλη
του ένα βολικό κουκούλι για να συζητούν χωρίς να βομβαρδίζονται από ανεπιθύμητα
μηνύματα
Πριν από μερικές ημέρες, το Facebook μού ζήτησε να αλλάξω όνομα. Όχι επειδή το ψευδώνυμό μου ήταν χυδαίο, ενθάρρυνε το φυλετικό μίσος, σφετεριζόταν το όνομα του πανίσχυρου Μαρκ Ζούκερμπεργκ (αφεντικό, ιδρυτής και βασικός μέτοχος του ιστότοπου) ή ήταν παρεμφερές με κάποιο εμπορικό σήμα. Αλλά διότι είχα επινοήσει ένα επώνυμο που αποτελούνταν από χαρακτήρες Μπράιγ. Οι τεχνικοί του καλιφορνέζικου ιστότοπου ξαφνικά αποφάσισαν ότι κάτι τέτοιο δεν ήταν πλέον ορθό τυπογραφικώς.
Πριν από μερικές ημέρες, το Facebook μού ζήτησε να αλλάξω όνομα. Όχι επειδή το ψευδώνυμό μου ήταν χυδαίο, ενθάρρυνε το φυλετικό μίσος, σφετεριζόταν το όνομα του πανίσχυρου Μαρκ Ζούκερμπεργκ (αφεντικό, ιδρυτής και βασικός μέτοχος του ιστότοπου) ή ήταν παρεμφερές με κάποιο εμπορικό σήμα. Αλλά διότι είχα επινοήσει ένα επώνυμο που αποτελούνταν από χαρακτήρες Μπράιγ. Οι τεχνικοί του καλιφορνέζικου ιστότοπου ξαφνικά αποφάσισαν ότι κάτι τέτοιο δεν ήταν πλέον ορθό τυπογραφικώς.
ΛΕΖΑΝΤΑ:
Επιτρέποντας στον καθένα να αναδεικνύει τον εαυτό του ως «προσωπική μάρκα», το
Facebook είναι ο μαγικός καθρέφτης της εγωπαθούς και διαφημιστικής εποχής μας
Κατά την εγγραφή, το Facebook είχε επιβεβαιώσει την ύπαρξή μου μετά την επικύρωση ενός μυστικού κωδικού που εστάλη στο τηλέφωνό μου. Επίσης, είχε επιμείνει να του δώσω το συνθηματικό του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου μου, προκειμένου να ανακτήσει την ατζέντα των διευθύνσεών μου και έτσι να διευκολυνθεί στον εντοπισμό των επαφών μου -των «φίλων» μου, σύμφωνα με τη σχετική ορολογία.
Μονίμως εποπτευόμενη από αλγόριθμους, σύμφωνα με όρους χρήσης που κανείς δεν διαβάζει, η γαλάζια σελίδα του Facebook προσφέρει στα μέλη του ένα βολικό κουκούλι για να συζητούν χωρίς να βομβαρδίζονται από ανεπιθύμητα μηνύματα. Οι διαφημίσεις είναι σχετικά διακριτικές και έτσι μπορούμε άνετα να βλέπουμε τις φωτογραφίες των φίλων μας, να διασκεδάζουμε ή να αγανακτούμε με τις ίδιες ειδήσεις, να παίζουμε τα ίδια παιχνίδια, να παρακολουθούμε τα πιο ασήμαντα ή τα πιο χαρούμενα γεγονότα της ζωής τους. Τα μηνύματα που ανταλλάσσονται καλύπτουν όλο το φάσμα της ανθρώπινης σκέψης, από το στοιχειώδες «κάνω μπάνιο» έως τις αιχμηρές παρατηρήσεις πάνω στη σύγχρονη τέχνη και τις αναγγελίες γεννήσεων.
Στο Facebook οι αλληλεπιδράσεις είναι πάντοτε θετικές: μπορείς, κάνοντας κλικ στο κατάλληλο πλήκτρο, να δηλώσεις ότι «σου αρέσει» κάτι, αλλά όχι ότι το απεχθάνεσαι• όταν κερδίζεις έναν καινούριο φίλο ειδοποιείσαι -όχι όταν κάποιος σε εγκαταλείπει. Διάφοροι έλεγχοι προστατεύουν τον χρήστη: ένας ταξιδιώτης που συνδέεται από ένα ασυνήθιστο μέρος υποβάλλεται σε ένα (παιχνιδιάρικο) ερωτηματολόγιο, βασισμένο σε φωτογραφίες, προκειμένου να αποδείξει την ταυτότητά του. Ευαίσθητες σελίδες -όπως εκείνη του γκρουπ υποστήριξης στον στρατιώτη Μπράντλεϊ Μάνινγκ, ο οποίος κατηγορείται ότι διοχέτευσε απόρρητες πληροφορίες για τον πόλεμο του Ιράκ στον ιστότοπο του WikiLeaks- ενίοτε καταργούνται χωρίς εξηγήσεις, για να αποκατασταθούν μερικές ημέρες αργότερα... Για να περιορίσουν ορισμένες καταχρήσεις της υπηρεσίας, τα μέλη καλούνται να καταγγείλουν με ένα κλικ τα ενοχλητικά μηνύματα και κατόπιν ο ιστότοπος καταργεί τον λογαριασμό των ενόχων: ένα «παράθυρο» το οποίο εκμεταλλεύονται πάσης φύσεως ακτιβιστές, οργανώνοντας με αυτή τη μέθοδο την αποσύνδεση των πολιτικών αντιπάλων τους. Το Facebook μερικές φορές ενδίδει επίσης στον πειρασμό της λογοκρισίας και παρεμποδίζει τους συνδέσμους προς ιστότοπους ανταλλαγής αρχείων ή προς καλλιτεχνικές και πολιτικές εκφράσεις -όπως το Seppukoo.com, που επιτρέπει στους χρήστες του Διαδικτύου... να σβήσουν τα δεδομένα τους από το Facebook.
Αυτό το σοφό μείγμα ιδιωτικής ζωής και ηδονοβλεψίας, αυτό το μειλίχιο καθεστώς μετριοπαθούς παραβίασης και επιτηρούμενης ελευθερίας συνιστά την κερδοφόρο συνταγή του κ. Ζούκερμπεργκ. Χάρη σε αυτήν έκανε μια πρωτοφανή επίδειξη δύναμης, συγκεντρώνοντας πεντακόσια εκατομμύρια εγγεγραμμένους χρήστες, εκ των οποίων το 50% συνδέεται κάθε μέρα, για συνολικά επτακόσια δισεκατομμύρια λεπτά τον μήνα -ενώ διακόσια εκατομμύρια άτομα συμβουλεύονται το «κοινωνικό δίκτυο» μέσω κινητού τηλεφώνου. Έχοντας ξεκινήσει από το τίποτα -ή σχεδόν τίποτα, αφού το κύρος του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ δεν έπαιξε αμελητέο ρόλο στην εκρηκτική εκκίνησή του, τον Φεβρουάριο του 2004- το Facebook είναι πλέον, με μόλις χίλιους επτακόσιους υπαλλήλους, ο πιο σημαντικός ιντερνετικός τόπος του πλανήτη.
Αυτοβούλως παρεχόμενα από τους χρήστες του Διαδικτύου, τα προσωπικά δεδομένα εξάπτουν την απληστία. Δίνουν την ευκαιρία στους ειδικούς του μάρκετινγκ να έχουν στα χέρια τους ένα στοχευμένο κοινό -κατά φύλο, ηλικία, ημερομηνία γέννησης, γλώσσα, χώρα, πόλη, εκπαίδευση, περιοχές ενδιαφέροντος κ.λπ.- προσδιορισμένο πολύ ακριβέστερα απ' ό,τι στις παραδοσιακές σφυγμομετρήσεις των ΜΜΕ. Και με ένα ακροατήριο που προσεγγίζει εκείνο της τηλεόρασης. Στις 22 του περασμένου Νοεμβρίου, η φίρμα πολυτελείας Louis Vuitton απευθύνθηκε με αυτόν τον τρόπο, χωρίς ενδιάμεσο, σε 1.664.789 χρήστες του Διαδικτύου. Τόσα ήταν τα άτομα που, κάνοντας κλικ σε ένα πλήκτρο «μου αρέσει», παρότρυναν τους φίλους τους να κάνουν το ίδιο. Το περιεχόμενο που προτείνει η σελίδα αυτού του κατασκευαστή δερμάτινων ειδών κυμαίνεται από επιδείξεις μόδας έως το ημερολόγιο ταξιδιού του τραγουδιστή Μπόνο «στην καρδιά της Αφρικής».
ΙΣΤΟΤΟΠΟΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ
Ανάμεσα στις δημοφιλείς σελίδες, εκείνες εταιρειών όπως των Starbucks, της Coca-Cola ή των μπισκότων Oreo προσελκύουν ένα κοινό από δέκα έως είκοσι πέντε εκατομμύρια άτομα. Ομως οι μεγάλες μάρκες δεν είναι οι μόνες που εκμεταλλεύονται αυτή τη φλέβα χρυσού. Στη δική τους κλίμακα, ο τοπικός τεχνίτης, ο ταπεινός συγγραφέας και η μικρή επιχείρηση επωφελούνται από το ίδιο σύστημα προκειμένου να αναδειχθούν. Η «Monde Diplomatique» δεν ξεφεύγει από αυτό: η σελίδα της στο Facebook, που άνοιξε στα τέλη του 2009 με πρωτοβουλία μιας αναγνώστριας, ήδη συγκεντρώνει 45.861 μέλη.
Επιτρέποντας στον καθένα να αναδεικνύει τον εαυτό του ως «προσωπική μάρκα», το Facebook είναι ο μαγικός καθρέφτης της εγωπαθούς και διαφημιστικής εποχής μας. Η εμπειρία του Facebook προσφέρει στον χρήστη την αίσθηση μιας διαρκούς παράστασης μπροστά σε ένα κοινό εκατόν τριάντα ανθρώπων (ο μέσος αριθμός φίλων), που χειροκροτούν κάθε χειρονομία και κάθε ευφυολόγημα. Όσο περισσότερο η ψηφιακή προβολή της ύπαρξής μας αποκαλύπτει την πραγματικότητα της προσωπικότητάς μας -ή των πόθων μας- τόσο πιο πολύ αφηνόμαστε να μεθάμε από την αντανάκλασή της. Αυτό το συναίσθημα οδηγεί τον καθένα να τροφοδοτεί διαρκώς τη σελίδα του, μερικές φορές με τρόπο ψυχαναγκαστικό, δημοσιοποιώντας τις προτιμήσεις του, τη διεύθυνσή του, τη θέση του σε πραγματικό χρόνο, χάρη σε ποικίλες τεχνικές γεωεντοπισμού, ή το χρονικό των ερωτικών του μικροκαβγάδων.
Το Facebook όμως δεν λογαριάζει να σταματήσει εκεί: από κλειστός ιστότοπος, εφεξής επιθυμεί να εξαπλωθεί στο σύνολο του παγκόσμιου ιστού. Εισηγμένο τον Απρίλιο του 2010, το πλήκτρο «μου αρέσει» είναι μια χρήσιμη λειτουργία, φαινομενικά ανώδυνη, που κάθε διαχειριστής δικτύου μπορεί να ενσωματώσει στις ιστοσελίδες του για να διευκολύνει τον «ντόρο» γύρω από αυτές• χάρη σε αυτό το δαιμόνιο σύστημα, ήδη εγκατεστημένο σε ένα εκατομμύριο ιστότοπους, η εταιρεία καυχιέται ότι μπορεί να ιχνηλατήσει ονομαστικά τις επισκέψεις στον ιστό εκατόν πενήντα εκατομμυρίων ατόμων κάθε μήνα, εμβαθύνοντας ακόμη περισσότερο στη σκιαγράφηση του προφίλ τους. Εξάλλου, προκειμένου να εξυπηρετήσει (και να προσδιορίσει) ακόμη καλύτερα τον χρήστη του Διαδικτύου, το Facebook μόλις παρουσίασε ένα σύστημα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που συγχωνεύει ηλεκτρονικά μηνύματα, SMS και υπηρεσίες άμεσων μηνυμάτων -σε μετωπικό ανταγωνισμό με το Google, την άλλη γιγαντιαία πύλη ελέγχου του δικτύου.
Το Facebook διαβεβαιώνει ότι μόνο οι φίλοι μας έχουν πρόσβαση σε αυτόν τον όγκο κειμένων και φωτογραφιών που ξεχύνεται διαρκώς προς τις βάσεις δεδομένων του. Έπειτα από έρευνα της «Wall Street Journal», που αποκάλυψε πως μερικοί από τους μεγαλύτερους διαχειριστές παιχνιδιών στο Facebook παρακρατούσαν τα προσωπικά στοιχεία αναγνώρισης των παικτών και των φίλων τους, η εταιρεία διακήρυξε, τον Νοέμβριο του 2010, τη «μηδενική ανοχή» της απέναντι στους εμπόρους δεδομένων και διαβεβαίωσε πως «ποτέ δεν πούλησε ούτε και πρόκειται ποτέ να πουλήσει πληροφορίες για τους χρήστες».
ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΙΧΝΗ
Το 1993, ένα σκίτσο που δημοσιεύθηκε στους «Times» της Νέας Υόρκης εξηγούσε πως «στο Ιντερνετ, κανείς δεν ξέρει αν είσαι σκύλος». Το 2010, η ανωνυμία βρίσκεται στα πρόθυρα της κατάργησης. «Με δεκατέσσερις φωτογραφίες σας, έχουμε τη δυνατότητα να προσδιορίσουμε την ταυτότητά σας», υπενθύμιζε ο πρόεδρος και γενικός διευθυντής του Google, Ερίκ Σμιθ, στο συνέδριο Techotomy, στις 14 Αυγούστου 2010. «Νομίζετε πως δεν υπάρχουν δεκατέσσερις φωτογραφίες σας στον ιστό; Υπάρχουν οι φωτογραφίες του Facebook». Μια κατάσταση, στην πραγματικότητα όχι μόνο αμετάκλητη, αλλά και απαραίτητη στα μάτια του: «Σε έναν κόσμο γεμάτο ασύμμετρες απειλές, η πραγματική ανωνυμία είναι πολύ επικίνδυνη. (...) Χρειαζόμαστε ένα αξιόπιστο σύστημα εξακρίβωσης της ταυτότητας -και το καλύτερο παράδειγμα μιας τέτοιας υπηρεσίας σήμερα είναι το Facebook. (...) Οι κυβερνήσεις στο τέλος θα φτάσουν να το απαιτούν από τους ανθρώπους». Αν ακόμη παραμένει υπαρκτή η δυνατότητα να ξεγελάσεις το σύστημα, στο μέλλον κάτι τέτοιο θα είναι όλο και πιο δύσκολο. Οι αρχιτέκτονες του δικτυακού κόσμου και οι πολιτικοί ηγέτες έχουν την πρόθεση να «εκπολιτίσουν» ένα ελεύθερο Διαδίκτυο, το οποίο αντιλαμβάνονται ως ζώνη μη-δικαιωμάτων. Αν καταφέρουν να το καθυποτάξουν, η παραχώρηση των πραγματικών μας στοιχείων θα είναι το τίμημα που θα πληρώνουμε για να συμμετάσχουμε με πλήρη δικαιώματα. Ο παγκόσμιος ιστός μέχρι στιγμής χρησίμευε ως εικόνα που συμβόλιζε ένα αποκεντρωμένο σύστημα διασυνδεδεμένων μεταξύ τους υπολογιστικών δικτύων. Κανείς δεν φανταζόταν πως στο κέντρο του θα ερχόταν να εγκατασταθεί μια ακούραστη αράχνη με σκοπό να κατασκοπεύει όλους τους χρήστες.
[ΠΗΓΗ: PHILIPPE RIVIERE, Κυριακάτικη ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 20-02-2011]
Κατά την εγγραφή, το Facebook είχε επιβεβαιώσει την ύπαρξή μου μετά την επικύρωση ενός μυστικού κωδικού που εστάλη στο τηλέφωνό μου. Επίσης, είχε επιμείνει να του δώσω το συνθηματικό του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου μου, προκειμένου να ανακτήσει την ατζέντα των διευθύνσεών μου και έτσι να διευκολυνθεί στον εντοπισμό των επαφών μου -των «φίλων» μου, σύμφωνα με τη σχετική ορολογία.
Μονίμως εποπτευόμενη από αλγόριθμους, σύμφωνα με όρους χρήσης που κανείς δεν διαβάζει, η γαλάζια σελίδα του Facebook προσφέρει στα μέλη του ένα βολικό κουκούλι για να συζητούν χωρίς να βομβαρδίζονται από ανεπιθύμητα μηνύματα. Οι διαφημίσεις είναι σχετικά διακριτικές και έτσι μπορούμε άνετα να βλέπουμε τις φωτογραφίες των φίλων μας, να διασκεδάζουμε ή να αγανακτούμε με τις ίδιες ειδήσεις, να παίζουμε τα ίδια παιχνίδια, να παρακολουθούμε τα πιο ασήμαντα ή τα πιο χαρούμενα γεγονότα της ζωής τους. Τα μηνύματα που ανταλλάσσονται καλύπτουν όλο το φάσμα της ανθρώπινης σκέψης, από το στοιχειώδες «κάνω μπάνιο» έως τις αιχμηρές παρατηρήσεις πάνω στη σύγχρονη τέχνη και τις αναγγελίες γεννήσεων.
Στο Facebook οι αλληλεπιδράσεις είναι πάντοτε θετικές: μπορείς, κάνοντας κλικ στο κατάλληλο πλήκτρο, να δηλώσεις ότι «σου αρέσει» κάτι, αλλά όχι ότι το απεχθάνεσαι• όταν κερδίζεις έναν καινούριο φίλο ειδοποιείσαι -όχι όταν κάποιος σε εγκαταλείπει. Διάφοροι έλεγχοι προστατεύουν τον χρήστη: ένας ταξιδιώτης που συνδέεται από ένα ασυνήθιστο μέρος υποβάλλεται σε ένα (παιχνιδιάρικο) ερωτηματολόγιο, βασισμένο σε φωτογραφίες, προκειμένου να αποδείξει την ταυτότητά του. Ευαίσθητες σελίδες -όπως εκείνη του γκρουπ υποστήριξης στον στρατιώτη Μπράντλεϊ Μάνινγκ, ο οποίος κατηγορείται ότι διοχέτευσε απόρρητες πληροφορίες για τον πόλεμο του Ιράκ στον ιστότοπο του WikiLeaks- ενίοτε καταργούνται χωρίς εξηγήσεις, για να αποκατασταθούν μερικές ημέρες αργότερα... Για να περιορίσουν ορισμένες καταχρήσεις της υπηρεσίας, τα μέλη καλούνται να καταγγείλουν με ένα κλικ τα ενοχλητικά μηνύματα και κατόπιν ο ιστότοπος καταργεί τον λογαριασμό των ενόχων: ένα «παράθυρο» το οποίο εκμεταλλεύονται πάσης φύσεως ακτιβιστές, οργανώνοντας με αυτή τη μέθοδο την αποσύνδεση των πολιτικών αντιπάλων τους. Το Facebook μερικές φορές ενδίδει επίσης στον πειρασμό της λογοκρισίας και παρεμποδίζει τους συνδέσμους προς ιστότοπους ανταλλαγής αρχείων ή προς καλλιτεχνικές και πολιτικές εκφράσεις -όπως το Seppukoo.com, που επιτρέπει στους χρήστες του Διαδικτύου... να σβήσουν τα δεδομένα τους από το Facebook.
Αυτό το σοφό μείγμα ιδιωτικής ζωής και ηδονοβλεψίας, αυτό το μειλίχιο καθεστώς μετριοπαθούς παραβίασης και επιτηρούμενης ελευθερίας συνιστά την κερδοφόρο συνταγή του κ. Ζούκερμπεργκ. Χάρη σε αυτήν έκανε μια πρωτοφανή επίδειξη δύναμης, συγκεντρώνοντας πεντακόσια εκατομμύρια εγγεγραμμένους χρήστες, εκ των οποίων το 50% συνδέεται κάθε μέρα, για συνολικά επτακόσια δισεκατομμύρια λεπτά τον μήνα -ενώ διακόσια εκατομμύρια άτομα συμβουλεύονται το «κοινωνικό δίκτυο» μέσω κινητού τηλεφώνου. Έχοντας ξεκινήσει από το τίποτα -ή σχεδόν τίποτα, αφού το κύρος του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ δεν έπαιξε αμελητέο ρόλο στην εκρηκτική εκκίνησή του, τον Φεβρουάριο του 2004- το Facebook είναι πλέον, με μόλις χίλιους επτακόσιους υπαλλήλους, ο πιο σημαντικός ιντερνετικός τόπος του πλανήτη.
Αυτοβούλως παρεχόμενα από τους χρήστες του Διαδικτύου, τα προσωπικά δεδομένα εξάπτουν την απληστία. Δίνουν την ευκαιρία στους ειδικούς του μάρκετινγκ να έχουν στα χέρια τους ένα στοχευμένο κοινό -κατά φύλο, ηλικία, ημερομηνία γέννησης, γλώσσα, χώρα, πόλη, εκπαίδευση, περιοχές ενδιαφέροντος κ.λπ.- προσδιορισμένο πολύ ακριβέστερα απ' ό,τι στις παραδοσιακές σφυγμομετρήσεις των ΜΜΕ. Και με ένα ακροατήριο που προσεγγίζει εκείνο της τηλεόρασης. Στις 22 του περασμένου Νοεμβρίου, η φίρμα πολυτελείας Louis Vuitton απευθύνθηκε με αυτόν τον τρόπο, χωρίς ενδιάμεσο, σε 1.664.789 χρήστες του Διαδικτύου. Τόσα ήταν τα άτομα που, κάνοντας κλικ σε ένα πλήκτρο «μου αρέσει», παρότρυναν τους φίλους τους να κάνουν το ίδιο. Το περιεχόμενο που προτείνει η σελίδα αυτού του κατασκευαστή δερμάτινων ειδών κυμαίνεται από επιδείξεις μόδας έως το ημερολόγιο ταξιδιού του τραγουδιστή Μπόνο «στην καρδιά της Αφρικής».
ΙΣΤΟΤΟΠΟΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ
Ανάμεσα στις δημοφιλείς σελίδες, εκείνες εταιρειών όπως των Starbucks, της Coca-Cola ή των μπισκότων Oreo προσελκύουν ένα κοινό από δέκα έως είκοσι πέντε εκατομμύρια άτομα. Ομως οι μεγάλες μάρκες δεν είναι οι μόνες που εκμεταλλεύονται αυτή τη φλέβα χρυσού. Στη δική τους κλίμακα, ο τοπικός τεχνίτης, ο ταπεινός συγγραφέας και η μικρή επιχείρηση επωφελούνται από το ίδιο σύστημα προκειμένου να αναδειχθούν. Η «Monde Diplomatique» δεν ξεφεύγει από αυτό: η σελίδα της στο Facebook, που άνοιξε στα τέλη του 2009 με πρωτοβουλία μιας αναγνώστριας, ήδη συγκεντρώνει 45.861 μέλη.
Επιτρέποντας στον καθένα να αναδεικνύει τον εαυτό του ως «προσωπική μάρκα», το Facebook είναι ο μαγικός καθρέφτης της εγωπαθούς και διαφημιστικής εποχής μας. Η εμπειρία του Facebook προσφέρει στον χρήστη την αίσθηση μιας διαρκούς παράστασης μπροστά σε ένα κοινό εκατόν τριάντα ανθρώπων (ο μέσος αριθμός φίλων), που χειροκροτούν κάθε χειρονομία και κάθε ευφυολόγημα. Όσο περισσότερο η ψηφιακή προβολή της ύπαρξής μας αποκαλύπτει την πραγματικότητα της προσωπικότητάς μας -ή των πόθων μας- τόσο πιο πολύ αφηνόμαστε να μεθάμε από την αντανάκλασή της. Αυτό το συναίσθημα οδηγεί τον καθένα να τροφοδοτεί διαρκώς τη σελίδα του, μερικές φορές με τρόπο ψυχαναγκαστικό, δημοσιοποιώντας τις προτιμήσεις του, τη διεύθυνσή του, τη θέση του σε πραγματικό χρόνο, χάρη σε ποικίλες τεχνικές γεωεντοπισμού, ή το χρονικό των ερωτικών του μικροκαβγάδων.
Το Facebook όμως δεν λογαριάζει να σταματήσει εκεί: από κλειστός ιστότοπος, εφεξής επιθυμεί να εξαπλωθεί στο σύνολο του παγκόσμιου ιστού. Εισηγμένο τον Απρίλιο του 2010, το πλήκτρο «μου αρέσει» είναι μια χρήσιμη λειτουργία, φαινομενικά ανώδυνη, που κάθε διαχειριστής δικτύου μπορεί να ενσωματώσει στις ιστοσελίδες του για να διευκολύνει τον «ντόρο» γύρω από αυτές• χάρη σε αυτό το δαιμόνιο σύστημα, ήδη εγκατεστημένο σε ένα εκατομμύριο ιστότοπους, η εταιρεία καυχιέται ότι μπορεί να ιχνηλατήσει ονομαστικά τις επισκέψεις στον ιστό εκατόν πενήντα εκατομμυρίων ατόμων κάθε μήνα, εμβαθύνοντας ακόμη περισσότερο στη σκιαγράφηση του προφίλ τους. Εξάλλου, προκειμένου να εξυπηρετήσει (και να προσδιορίσει) ακόμη καλύτερα τον χρήστη του Διαδικτύου, το Facebook μόλις παρουσίασε ένα σύστημα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που συγχωνεύει ηλεκτρονικά μηνύματα, SMS και υπηρεσίες άμεσων μηνυμάτων -σε μετωπικό ανταγωνισμό με το Google, την άλλη γιγαντιαία πύλη ελέγχου του δικτύου.
Το Facebook διαβεβαιώνει ότι μόνο οι φίλοι μας έχουν πρόσβαση σε αυτόν τον όγκο κειμένων και φωτογραφιών που ξεχύνεται διαρκώς προς τις βάσεις δεδομένων του. Έπειτα από έρευνα της «Wall Street Journal», που αποκάλυψε πως μερικοί από τους μεγαλύτερους διαχειριστές παιχνιδιών στο Facebook παρακρατούσαν τα προσωπικά στοιχεία αναγνώρισης των παικτών και των φίλων τους, η εταιρεία διακήρυξε, τον Νοέμβριο του 2010, τη «μηδενική ανοχή» της απέναντι στους εμπόρους δεδομένων και διαβεβαίωσε πως «ποτέ δεν πούλησε ούτε και πρόκειται ποτέ να πουλήσει πληροφορίες για τους χρήστες».
ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΙΧΝΗ
Το 1993, ένα σκίτσο που δημοσιεύθηκε στους «Times» της Νέας Υόρκης εξηγούσε πως «στο Ιντερνετ, κανείς δεν ξέρει αν είσαι σκύλος». Το 2010, η ανωνυμία βρίσκεται στα πρόθυρα της κατάργησης. «Με δεκατέσσερις φωτογραφίες σας, έχουμε τη δυνατότητα να προσδιορίσουμε την ταυτότητά σας», υπενθύμιζε ο πρόεδρος και γενικός διευθυντής του Google, Ερίκ Σμιθ, στο συνέδριο Techotomy, στις 14 Αυγούστου 2010. «Νομίζετε πως δεν υπάρχουν δεκατέσσερις φωτογραφίες σας στον ιστό; Υπάρχουν οι φωτογραφίες του Facebook». Μια κατάσταση, στην πραγματικότητα όχι μόνο αμετάκλητη, αλλά και απαραίτητη στα μάτια του: «Σε έναν κόσμο γεμάτο ασύμμετρες απειλές, η πραγματική ανωνυμία είναι πολύ επικίνδυνη. (...) Χρειαζόμαστε ένα αξιόπιστο σύστημα εξακρίβωσης της ταυτότητας -και το καλύτερο παράδειγμα μιας τέτοιας υπηρεσίας σήμερα είναι το Facebook. (...) Οι κυβερνήσεις στο τέλος θα φτάσουν να το απαιτούν από τους ανθρώπους». Αν ακόμη παραμένει υπαρκτή η δυνατότητα να ξεγελάσεις το σύστημα, στο μέλλον κάτι τέτοιο θα είναι όλο και πιο δύσκολο. Οι αρχιτέκτονες του δικτυακού κόσμου και οι πολιτικοί ηγέτες έχουν την πρόθεση να «εκπολιτίσουν» ένα ελεύθερο Διαδίκτυο, το οποίο αντιλαμβάνονται ως ζώνη μη-δικαιωμάτων. Αν καταφέρουν να το καθυποτάξουν, η παραχώρηση των πραγματικών μας στοιχείων θα είναι το τίμημα που θα πληρώνουμε για να συμμετάσχουμε με πλήρη δικαιώματα. Ο παγκόσμιος ιστός μέχρι στιγμής χρησίμευε ως εικόνα που συμβόλιζε ένα αποκεντρωμένο σύστημα διασυνδεδεμένων μεταξύ τους υπολογιστικών δικτύων. Κανείς δεν φανταζόταν πως στο κέντρο του θα ερχόταν να εγκατασταθεί μια ακούραστη αράχνη με σκοπό να κατασκοπεύει όλους τους χρήστες.
[ΠΗΓΗ: PHILIPPE RIVIERE, Κυριακάτικη ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 20-02-2011]
Face to
Facebook με την επανάσταση (άρθρο από την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ)
Η πρώτη on line εξέγερση
ξεκίνησε από χώρες ηλεκτρονικά αναλφάβητες
Αίφνης, εκατομμύρια πιτσιρικάδες που δεν γνωρίζονταν μεταξύ τους έγιναν «εικονικοί φίλοι» στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης και σε χρόνο dt μετέτρεψαν τα μέσα ηλεκτρονικής συναναστροφής και ψυχαγωγίας σε σύγχρονα υπερόπλα. Απέναντί τους τα πανίσχυρα απολυταρχικά καθεστώτα μοιάζουν πλέον με χάρτινες τίγρεις.
Αίφνης, εκατομμύρια πιτσιρικάδες που δεν γνωρίζονταν μεταξύ τους έγιναν «εικονικοί φίλοι» στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης και σε χρόνο dt μετέτρεψαν τα μέσα ηλεκτρονικής συναναστροφής και ψυχαγωγίας σε σύγχρονα υπερόπλα. Απέναντί τους τα πανίσχυρα απολυταρχικά καθεστώτα μοιάζουν πλέον με χάρτινες τίγρεις.
Κανείς, μα
κανείς, δεν το πρόβλεψε. Για φαντάσου! Η πρώτη on line ηλεκτρονική επανάσταση,
που έρχεται ταχύτατα προς τα 'δώ, ξεκίνησε από χώρες επικοινωνιακά
καθυστερημένες και ηλεκτρονικά αναλφάβητες• την Τυνησία, την Αίγυπτο, το Μπαχρέιν, τη Λιβύη, την Υεμένη! Απλώνεται
στο Ιράν, το Ιράκ, τη Συρία, την Ιορδανία, παντού. Καταφέρνει να ξεσηκώσει
μέχρι και τις γυναίκες στην Ακτή Ελεφαντοστού. Απειλεί να εκτοξεύσει στα ύψη
τις τιμές του πετρελαίου αν «αγγίξει» και τη Σαουδική Αραβία.
«Είμαστε όλοι Χαλίντ Σαΐντ!»
Τον Ιούνιο του 2010 ο 22χρονος Χαλίντ Σαΐντ μαγνητοσκοπεί δύο αστυνομικούς να πουλάνε ναρκωτικά στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Εκείνοι τον αντιλαμβάνονται και τον καταδιώκουν. Βρίσκει καταφύγιο σ' ένα ίντερνετ καφέ και προσπαθεί ν' «ανεβάσει» το βίντεο στο Διαδίκτυο. Τον συλλαμβάνουν και τον ξυλοκοπούν μέχρι θανάτου. Κάποιοι φτιάχνουν μια σελίδα στο Facebook με τίτλο: «We are all Khaled Said». Απ' αυτήν ξεκίνησαν όλα. Σήμερα έχει ένα εκατομμύριο εικονικούς φίλους.
«Η γενιά μας έχει δικαίωμα να δοκιμάσει... ή θα πετύχει ή θα γίνει μάθημα για τις επόμενες γενιές»
είναι το σύνθημα της σελίδας στο Facebook του αιγυπτιακού «Κινήματος Νέων της 6ης Απριλίου» που πρωταγωνιστεί στην εξέγερση. Στις 18 Φεβρουαρίου, μετά την πτώση του Μουμπάρακ, το Ανώτατο Συμβούλιο των αιγυπτιακών Ενόπλων Δυνάμεων ανακοινώνει ότι έφτιαξε λογαριασμό στο Facebook για να... επικοινωνήσει με την αιγυπτιακή νεολαία και έχει ήδη 66 χιλιάδες «φίλους». Μέχρι σήμερα πάντως ο στρατός δεν έχει φτιάξει λογαριασμό στο Twitter...
«Αρκετά με τον Μπεν Αλι!»
Είναι 26 χρόνων πτυχιούχος πανεπιστημίου και προσπαθεί να δουλέψει σαν πλανόδιος πωλητής φρούτων και λαχανικών. Η δημοτική αστυνομία τον συλλαμβάνει και τον ταπεινώνει. Ο άνεργος πτυχιούχος Μπουζίζι λούστηκε με βενζίνη και αυτοπυρπολήθηκε. Ένας άλλος νεαρός μικροπωλητής κάνει απόπειρα αυτοκτονίας σε ένδειξη διαμαρτυρίας. Η επανάσταση στην Τυνησία έχει ξεκινήσει. Μετά τη 17η Δεκεμβρίου του 2010, με ταχύτητα φωτός αθλητικές και ελαφρονεανικές ιστοσελίδες που ασχολούνταν με ομάδες, αθλητές, βαθμολογίες, σκορ, αστέρες, τραγουδιστές και ιστορίες για αγάπες και έρωτες, μετατράπηκαν από τους διαχειριστές και τους επισκέπτες σε κοινωνικού και πολιτικού ξεσηκωμού ιστοσελίδες.
Στις 3 Ιανουαρίου μέσω Facebook έντεκα χιλιάδες νεαροί Τυνήσιοι καλούν το λαό σε γενική απεργία. «Η εργασία είναι δικαίωμα!» γράφουν κι αμέσως μετά: «Αρκετά με τον Μπεν Αλι»! Το καθεστώς προσπαθεί να κλειδώσει τις ιστοσελίδες, να φιλτράρει συγκεκριμένες λέξεις - κλειδιά στο Twitter και λογοκρίνει μια πλατφόρμα blogging και μια πύλη πληροφοριών που εδρεύει στο εξωτερικό. Ματαίως...
«Ανταρσία της 17ης Φεβρουαρίου»
Μια σελίδα στο Facebook που αριθμεί 4.400 εικονικούς φίλους καλεί τους Λίβυους σε εξέγερση κατά του Μουαμάρ Καντάφι με σύνθημα: «Ανταρσία της 17ης Φεβρουαρίου 2011: μια μέρα οργής στη Λιβύη». Μια άλλη ομάδα διοργανώνει διαδήλωση μέσω Facebook στη μνήμη των διαδηλωτών που σκοτώθηκαν στη Βεγγάζη στις 17 Φεβρουαρίου του 2006. «Μια μέρα οργής κατά της διαφθοράς και του νεποτισμού» την ονομάζουν.
Social media
Η επανάσταση μέσω των social media απλώνεται παντού. Στη Συρία οι διαχειριστές της διαδικτυακής εκστρατείας: «Επανάσταση εναντίον του Μπασάρ Αλ-Ασαντ 2011» που αριθμεί ήδη τριάντα χιλιάδες «φίλους» ανακοινώνουν ότι οι ημερομηνίες των κινητοποιήσεων σε κάθε πόλη μελετώνται προσεκτικά και θα ανακοινωθούν σε λίγες μέρες...
Σύμφωνα με το site sysomos, ο αριθμός των αναρτήσεων (tweets) στο Twitter που ανέφεραν τις λέξεις Αίγυπτος, Υεμένη ή Τυνησία στα τέλη Δεκεμβρίου του 2010 ήταν μόλις 122.319, ενώ στις 24-30 Ιανουαρίου εκτοξεύτηκε στα 1,3 εκατομμύρια... Τόσο οι δημιουργοί και οι διαχειριστές των χιλιάδων ιστοσελίδων κοινωνικής δικτύωσης, όσο και οι πρωταγωνιστές των νεανικών εξεγέρσεων αρνούνται να μιλήσουν διά εκπροσώπων στα επίσημα ΜΜΕ. «Δεν υπάρχουν αρχηγοί και ηγέτες, όλοι είμαστε τα πάντα». Ανάμεσά τους βρίσκονται και παιδιά που σπούδασαν στο εξωτερικό και επιστρέφοντας συνειδητοποίησαν πως «τα πανεπιστήμια δεν αποτελούν πλέον οχήματα κοινωνικής ανόδου, αλλά προθαλάμους για την ανεργία και τη φτώχεια»...
Συνωμοσιολογία και εντροπία
Οι αξιωματούχοι της CIA στη Μέση Ανατολή και την Αφρική μάλλον θα πρέπει να υποβάλουν τις παραιτήσεις τους. Κάτι δικαιολογίες που προσπάθησαν να ψελλίσουν του τύπου «είχαμε στραμμένο το βλέμμα μας στην Αλ Κάιντα και στους ισλαμιστές φονταμενταλιστές κι έτσι μας διέφυγε η "φεϊσμπουκική" επανάσταση» κάνουν ακόμη πιο επισφαλή τη θέση τους. Πώς είναι δυνατόν να μην αντιλήφθηκαν την κινητικότητα που υπήρχε στο Facebook; Αφού είναι γνωστό πως το παρακολουθεί καθημερινώς ο «Μεγάλος Αδερφός»...
Οι διπλωμάτες κρύβονται, οι διεθνολόγοι απέτυχαν, όπως άλλωστε και οι οικονομολόγοι. Τις πιο πειστικές αναλύσεις κάνουν πλέον μόνο οι αστρολόγοι...
Ποιος κρύβεται πίσω από την επανάσταση στο Facebook;...
Απολύτως κανένα λόγο δεν είχαν οι Αμερικανοί να υποκινήσουν τέτοιο κίνημα. Πόσο μάλλον οι Ευρωπαίοι. Μια χαρά τα πήγαιναν με τον Μουμπάρακ, τον Μπεν Αλι και τον Καντάφι. Οι δουλειές είχαν στρώσει και το οικονομικό περιβάλλον ήταν ιδανικό. Η αποπεμφθείσα από τον Σαρκοζί υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας Μισέλ Αλιό-Μαρί υμνούσε το καθεστώς της Τυνησίας και παραθέριζε εκεί δωρεάν. Για να μη γράψουμε για τους «δικούς μας»...
Τι στο διάτανο συνέβη ξαφνικά;
Γιατί δεν μπόρεσε κάποιος να τους προειδοποιήσει; Αφού έτσι κι αλλιώς όλα έβαιναν καλώς... Γιατί να υποκινήσουν επαναστάσεις και ανακατωσούρες οι Αμερικάνοι και οι Ευρωπαίοι; Ο Μουμπάρακ μάλιστα ξεπέρασε και την κόκκινη γραμμή που είχαν χαράξει τα αραβικά κράτη: η Αίγυπτος μετείχε ενεργά στον αποκλεισμό της Γάζας, έπειτα από αίτημα των ΗΠΑ και του Ισραήλ. Ο Μπεν Αλι πρωταγωνιστούσε στην «αντιτρομοκρατική εκστρατεία». Ο πρόεδρος της Υεμένης, Αλί Αμπντάλα Σάλεχ, επέτρεπε στα αμερικανικά μη επανδρωμένα αεροπλάνα να βομβαρδίζουν μέσα στη χώρα του. Ο γραφικός πλέον, πρώην επαναστάτης, Μουαμάρ Καντάφι, μετά το 2003 τα έδινε όλα στους «Αμερικανούς ιμπεριαλιστές». Άπλωνε τη σκηνή του στο Λονδίνο, το Παρίσι και τη Ρώμη συνοδευόμενος από τις καλλίγραμμες Αμαζόνες του και μοίραζε «πράσινα βιβλιαράκια» προσηλυτίζοντας τις θαυμάστριες που παρακολουθούσαν το φολκλορικό του σόου.
Πολιτικές Νεολαίες ενάντια στα κόμματά τους
Να πώς η νεολαία των «Αδελφών Μουσουλμάνων ενώθηκε με τις άλλες νεανικές οργανώσεις: «Ήταν Πέμπτη απόγευμα 27/01/2011», διηγείται ο Ισλαμ Λούτφι, ένας από τους νέους των «Αδελφών Μουσουλμάνων», «θέλαμε να οργανώσουμε μια πορεία δοκιμαστική στην περιοχή της Αλ-Χάραμ (Πυραμίδας). Μαζευτήκαμε 20 νέοι από όλες τις παρατάξεις, που μετείχαμε στο κάλεσμα της 25ης Ιανουαρίου. Μόλις κάναμε τα πρώτα βήματα τα δρομάκια γέμισαν με χιλιάδες και αργότερα δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους. Σαν βράδιασε λίγο, ζητήσαμε από τον κόσμο να διαλυθεί. Ο κόσμος όμως αρνήθηκε και ήθελε να συνεχίζει τον αγώνα. Αφήσαμε εμείς τον κόσμο εκεί. Γυρίσαμε στα γραφεία για να συντονίσουμε τη δράση της επόμενης μέρας, της Μεγάλης Παρασκευής. Με το που ανοίξαμε την τηλεόραση και μάθαμε ότι ξέσπασαν βίαιες συγκρούσεις στην περιοχή Αλ-Χάραμ είπαμε: «ο διάβολος καβάλησε τον λαό μας»!
Εκτός κάδρου «τα χάπια του Μπιν Λάντεν»
Κανείς δεν πιστεύει τον Καντάφι για τα «παραισθησιογόνα χάπια»... Ο Μπιν Λάντεν έμεινε έξω από αυτό το κάδρο. Αν βρισκόμασταν μπροστά σε μια ακόμη ιερή ισλαμική επανάσταση οι διαδηλωτές θα πρότασσαν παντού μόνο το Κοράνι. Όμως, για πρώτη φορά υψώνουν και τη γροθιά... Διεκδικούν ψωμί, δουλειά, δημοκρατία, ελευθερία, αξιοπρέπεια. Εδώ και τώρα! Πρόκειται, αναμφιβόλως, για κοινωνική, «κοσμική» επανάσταση. Με «εμφανή πληγή» την οικονομία αλλά και με μια ιστορικά πρωτοφανή αμφισβήτηση των πιστών απέναντι στον εφαρμοσμένο «καθεστωτικό ισλαμισμό» που υποσχόταν άφθονο πιλάφι για όλους αλλά... μετά θάνατον. Μόνο στον παράδεισο... *
Το ΤΟΡ 5 της ηλεκτρονικής εξέγερσης
«Όλοι είμαστε Χαλίντ Σαΐντ». Νεανική ιστοσελίδα που στήριξε τη διεξαγωγή έρευνας για τη δολοφονία του Χαλίντ Σαΐντ. Του πιτσιρικά που ξυλοκόπησαν μέχρι θανάτου αστυνομικοί μετά τη σύλληψή του μέσα σε ίντερνετ καφέ στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Η ιστοσελίδα έχει 973.150 φίλους. Μεταδίδει και αναπαράγει ειδήσεις και δημοσιεύματα.
«Ράσεντ»: Ειδησεογραφική ιστοσελίδα που μεταδίδει νέα από την Αίγυπτο και από άλλες αραβικές χώρες. Έχει 216.130 φίλους και συνδρομητές.
«Ο άνεργος»: Η ιστοσελίδα των νέων ανέργων έχει πάνω από 146.100 φίλους.
«Κίνημα Νέων της 6ης Απριλίου». Το σύνθημά τους είναι «η γενιά μας έχει δικαίωμα να δοκιμάσει... ή θα πετύχει ή θα γίνει μάθημα για τις επόμενες γενιές». Η σελίδα τους στο Facebook έχει 89.387 φίλους.
«Η επανάσταση της 25ης Ιανουαρίου». Κοινή σελίδα που έφτιαξαν στο Facebook νέοι απ' όλες τις παρατάξεις, οι οποίες μετείχαν στο κάλεσμα της 25ης Ιανουαρίου με στόχο την ανατροπή του καθεστώτος του Μουμπάρακ. Εχει 39.765 φίλους.
Από το υπόγειο στις θεωρίες συνωμοσίας
Το πιο δύσκολο είναι πάντα το πιο απλό. Δηλαδή, αυτό που συμβαίνει τώρα.
Η νεανική εξέγερση που έγινε στο υπόγειο της κοινωνίας -όπως λέει ο αγαπητός μου καθηγητής Κώστας Βεργόπουλος- πιθανότατα θ' ανεβεί στο ισόγειο (όπου βρισκόμαστε εμείς) και αν δεν προλάβουν να τη μανιπουλάρουν μπορεί να φτάσει, μέσω... Κροατίας, μέχρι τα ρετιρέ των Παρισίων και του Βερολίνου. Πρόκειται για άλλη μια απροειδοποίητη, ασύμμετρη εξέγερση που, όπως συμβαίνει άλλωστε πάντα με τις εξεγέρσεις στην Ιστορία, γίνεται «αίφνης» και έρχεται από το «πουθενά»...
Η καρτεσιανή λογική ψάχνει πάντα να βρει τη διαλεκτική σχέση αιτίου - αποτελέσματος. Η συνωμοσιολογία: «ποιος κρύβεται από πίσω». Οι θεωρίες του χάους τα 'χουν ξεπεράσει αυτά... Ένα σύνηθες, ασήμαντο γεγονός από εκείνα που συμβαίνουν συχνά στην Αλεξάνδρεια και αλλαχού μπορεί να προκαλέσει τέτοια εντροπία που να καταφέρει ν' αναποδογυρίσει το Σύμπαν. Μια μικρή ενέργεια μπορεί να φέρει τεράστιο αποτέλεσμα. Σε ευχαριστούμε ω Facebook που μας εκπαίδευσες στις κοινωνικές συναναστροφές
«Είμαστε όλοι Χαλίντ Σαΐντ!»
Τον Ιούνιο του 2010 ο 22χρονος Χαλίντ Σαΐντ μαγνητοσκοπεί δύο αστυνομικούς να πουλάνε ναρκωτικά στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Εκείνοι τον αντιλαμβάνονται και τον καταδιώκουν. Βρίσκει καταφύγιο σ' ένα ίντερνετ καφέ και προσπαθεί ν' «ανεβάσει» το βίντεο στο Διαδίκτυο. Τον συλλαμβάνουν και τον ξυλοκοπούν μέχρι θανάτου. Κάποιοι φτιάχνουν μια σελίδα στο Facebook με τίτλο: «We are all Khaled Said». Απ' αυτήν ξεκίνησαν όλα. Σήμερα έχει ένα εκατομμύριο εικονικούς φίλους.
«Η γενιά μας έχει δικαίωμα να δοκιμάσει... ή θα πετύχει ή θα γίνει μάθημα για τις επόμενες γενιές»
είναι το σύνθημα της σελίδας στο Facebook του αιγυπτιακού «Κινήματος Νέων της 6ης Απριλίου» που πρωταγωνιστεί στην εξέγερση. Στις 18 Φεβρουαρίου, μετά την πτώση του Μουμπάρακ, το Ανώτατο Συμβούλιο των αιγυπτιακών Ενόπλων Δυνάμεων ανακοινώνει ότι έφτιαξε λογαριασμό στο Facebook για να... επικοινωνήσει με την αιγυπτιακή νεολαία και έχει ήδη 66 χιλιάδες «φίλους». Μέχρι σήμερα πάντως ο στρατός δεν έχει φτιάξει λογαριασμό στο Twitter...
«Αρκετά με τον Μπεν Αλι!»
Είναι 26 χρόνων πτυχιούχος πανεπιστημίου και προσπαθεί να δουλέψει σαν πλανόδιος πωλητής φρούτων και λαχανικών. Η δημοτική αστυνομία τον συλλαμβάνει και τον ταπεινώνει. Ο άνεργος πτυχιούχος Μπουζίζι λούστηκε με βενζίνη και αυτοπυρπολήθηκε. Ένας άλλος νεαρός μικροπωλητής κάνει απόπειρα αυτοκτονίας σε ένδειξη διαμαρτυρίας. Η επανάσταση στην Τυνησία έχει ξεκινήσει. Μετά τη 17η Δεκεμβρίου του 2010, με ταχύτητα φωτός αθλητικές και ελαφρονεανικές ιστοσελίδες που ασχολούνταν με ομάδες, αθλητές, βαθμολογίες, σκορ, αστέρες, τραγουδιστές και ιστορίες για αγάπες και έρωτες, μετατράπηκαν από τους διαχειριστές και τους επισκέπτες σε κοινωνικού και πολιτικού ξεσηκωμού ιστοσελίδες.
Στις 3 Ιανουαρίου μέσω Facebook έντεκα χιλιάδες νεαροί Τυνήσιοι καλούν το λαό σε γενική απεργία. «Η εργασία είναι δικαίωμα!» γράφουν κι αμέσως μετά: «Αρκετά με τον Μπεν Αλι»! Το καθεστώς προσπαθεί να κλειδώσει τις ιστοσελίδες, να φιλτράρει συγκεκριμένες λέξεις - κλειδιά στο Twitter και λογοκρίνει μια πλατφόρμα blogging και μια πύλη πληροφοριών που εδρεύει στο εξωτερικό. Ματαίως...
«Ανταρσία της 17ης Φεβρουαρίου»
Μια σελίδα στο Facebook που αριθμεί 4.400 εικονικούς φίλους καλεί τους Λίβυους σε εξέγερση κατά του Μουαμάρ Καντάφι με σύνθημα: «Ανταρσία της 17ης Φεβρουαρίου 2011: μια μέρα οργής στη Λιβύη». Μια άλλη ομάδα διοργανώνει διαδήλωση μέσω Facebook στη μνήμη των διαδηλωτών που σκοτώθηκαν στη Βεγγάζη στις 17 Φεβρουαρίου του 2006. «Μια μέρα οργής κατά της διαφθοράς και του νεποτισμού» την ονομάζουν.
Social media
Η επανάσταση μέσω των social media απλώνεται παντού. Στη Συρία οι διαχειριστές της διαδικτυακής εκστρατείας: «Επανάσταση εναντίον του Μπασάρ Αλ-Ασαντ 2011» που αριθμεί ήδη τριάντα χιλιάδες «φίλους» ανακοινώνουν ότι οι ημερομηνίες των κινητοποιήσεων σε κάθε πόλη μελετώνται προσεκτικά και θα ανακοινωθούν σε λίγες μέρες...
Σύμφωνα με το site sysomos, ο αριθμός των αναρτήσεων (tweets) στο Twitter που ανέφεραν τις λέξεις Αίγυπτος, Υεμένη ή Τυνησία στα τέλη Δεκεμβρίου του 2010 ήταν μόλις 122.319, ενώ στις 24-30 Ιανουαρίου εκτοξεύτηκε στα 1,3 εκατομμύρια... Τόσο οι δημιουργοί και οι διαχειριστές των χιλιάδων ιστοσελίδων κοινωνικής δικτύωσης, όσο και οι πρωταγωνιστές των νεανικών εξεγέρσεων αρνούνται να μιλήσουν διά εκπροσώπων στα επίσημα ΜΜΕ. «Δεν υπάρχουν αρχηγοί και ηγέτες, όλοι είμαστε τα πάντα». Ανάμεσά τους βρίσκονται και παιδιά που σπούδασαν στο εξωτερικό και επιστρέφοντας συνειδητοποίησαν πως «τα πανεπιστήμια δεν αποτελούν πλέον οχήματα κοινωνικής ανόδου, αλλά προθαλάμους για την ανεργία και τη φτώχεια»...
Συνωμοσιολογία και εντροπία
Οι αξιωματούχοι της CIA στη Μέση Ανατολή και την Αφρική μάλλον θα πρέπει να υποβάλουν τις παραιτήσεις τους. Κάτι δικαιολογίες που προσπάθησαν να ψελλίσουν του τύπου «είχαμε στραμμένο το βλέμμα μας στην Αλ Κάιντα και στους ισλαμιστές φονταμενταλιστές κι έτσι μας διέφυγε η "φεϊσμπουκική" επανάσταση» κάνουν ακόμη πιο επισφαλή τη θέση τους. Πώς είναι δυνατόν να μην αντιλήφθηκαν την κινητικότητα που υπήρχε στο Facebook; Αφού είναι γνωστό πως το παρακολουθεί καθημερινώς ο «Μεγάλος Αδερφός»...
Οι διπλωμάτες κρύβονται, οι διεθνολόγοι απέτυχαν, όπως άλλωστε και οι οικονομολόγοι. Τις πιο πειστικές αναλύσεις κάνουν πλέον μόνο οι αστρολόγοι...
Ποιος κρύβεται πίσω από την επανάσταση στο Facebook;...
Απολύτως κανένα λόγο δεν είχαν οι Αμερικανοί να υποκινήσουν τέτοιο κίνημα. Πόσο μάλλον οι Ευρωπαίοι. Μια χαρά τα πήγαιναν με τον Μουμπάρακ, τον Μπεν Αλι και τον Καντάφι. Οι δουλειές είχαν στρώσει και το οικονομικό περιβάλλον ήταν ιδανικό. Η αποπεμφθείσα από τον Σαρκοζί υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας Μισέλ Αλιό-Μαρί υμνούσε το καθεστώς της Τυνησίας και παραθέριζε εκεί δωρεάν. Για να μη γράψουμε για τους «δικούς μας»...
Τι στο διάτανο συνέβη ξαφνικά;
Γιατί δεν μπόρεσε κάποιος να τους προειδοποιήσει; Αφού έτσι κι αλλιώς όλα έβαιναν καλώς... Γιατί να υποκινήσουν επαναστάσεις και ανακατωσούρες οι Αμερικάνοι και οι Ευρωπαίοι; Ο Μουμπάρακ μάλιστα ξεπέρασε και την κόκκινη γραμμή που είχαν χαράξει τα αραβικά κράτη: η Αίγυπτος μετείχε ενεργά στον αποκλεισμό της Γάζας, έπειτα από αίτημα των ΗΠΑ και του Ισραήλ. Ο Μπεν Αλι πρωταγωνιστούσε στην «αντιτρομοκρατική εκστρατεία». Ο πρόεδρος της Υεμένης, Αλί Αμπντάλα Σάλεχ, επέτρεπε στα αμερικανικά μη επανδρωμένα αεροπλάνα να βομβαρδίζουν μέσα στη χώρα του. Ο γραφικός πλέον, πρώην επαναστάτης, Μουαμάρ Καντάφι, μετά το 2003 τα έδινε όλα στους «Αμερικανούς ιμπεριαλιστές». Άπλωνε τη σκηνή του στο Λονδίνο, το Παρίσι και τη Ρώμη συνοδευόμενος από τις καλλίγραμμες Αμαζόνες του και μοίραζε «πράσινα βιβλιαράκια» προσηλυτίζοντας τις θαυμάστριες που παρακολουθούσαν το φολκλορικό του σόου.
Πολιτικές Νεολαίες ενάντια στα κόμματά τους
Να πώς η νεολαία των «Αδελφών Μουσουλμάνων ενώθηκε με τις άλλες νεανικές οργανώσεις: «Ήταν Πέμπτη απόγευμα 27/01/2011», διηγείται ο Ισλαμ Λούτφι, ένας από τους νέους των «Αδελφών Μουσουλμάνων», «θέλαμε να οργανώσουμε μια πορεία δοκιμαστική στην περιοχή της Αλ-Χάραμ (Πυραμίδας). Μαζευτήκαμε 20 νέοι από όλες τις παρατάξεις, που μετείχαμε στο κάλεσμα της 25ης Ιανουαρίου. Μόλις κάναμε τα πρώτα βήματα τα δρομάκια γέμισαν με χιλιάδες και αργότερα δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους. Σαν βράδιασε λίγο, ζητήσαμε από τον κόσμο να διαλυθεί. Ο κόσμος όμως αρνήθηκε και ήθελε να συνεχίζει τον αγώνα. Αφήσαμε εμείς τον κόσμο εκεί. Γυρίσαμε στα γραφεία για να συντονίσουμε τη δράση της επόμενης μέρας, της Μεγάλης Παρασκευής. Με το που ανοίξαμε την τηλεόραση και μάθαμε ότι ξέσπασαν βίαιες συγκρούσεις στην περιοχή Αλ-Χάραμ είπαμε: «ο διάβολος καβάλησε τον λαό μας»!
Εκτός κάδρου «τα χάπια του Μπιν Λάντεν»
Κανείς δεν πιστεύει τον Καντάφι για τα «παραισθησιογόνα χάπια»... Ο Μπιν Λάντεν έμεινε έξω από αυτό το κάδρο. Αν βρισκόμασταν μπροστά σε μια ακόμη ιερή ισλαμική επανάσταση οι διαδηλωτές θα πρότασσαν παντού μόνο το Κοράνι. Όμως, για πρώτη φορά υψώνουν και τη γροθιά... Διεκδικούν ψωμί, δουλειά, δημοκρατία, ελευθερία, αξιοπρέπεια. Εδώ και τώρα! Πρόκειται, αναμφιβόλως, για κοινωνική, «κοσμική» επανάσταση. Με «εμφανή πληγή» την οικονομία αλλά και με μια ιστορικά πρωτοφανή αμφισβήτηση των πιστών απέναντι στον εφαρμοσμένο «καθεστωτικό ισλαμισμό» που υποσχόταν άφθονο πιλάφι για όλους αλλά... μετά θάνατον. Μόνο στον παράδεισο... *
Το ΤΟΡ 5 της ηλεκτρονικής εξέγερσης
«Όλοι είμαστε Χαλίντ Σαΐντ». Νεανική ιστοσελίδα που στήριξε τη διεξαγωγή έρευνας για τη δολοφονία του Χαλίντ Σαΐντ. Του πιτσιρικά που ξυλοκόπησαν μέχρι θανάτου αστυνομικοί μετά τη σύλληψή του μέσα σε ίντερνετ καφέ στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Η ιστοσελίδα έχει 973.150 φίλους. Μεταδίδει και αναπαράγει ειδήσεις και δημοσιεύματα.
«Ράσεντ»: Ειδησεογραφική ιστοσελίδα που μεταδίδει νέα από την Αίγυπτο και από άλλες αραβικές χώρες. Έχει 216.130 φίλους και συνδρομητές.
«Ο άνεργος»: Η ιστοσελίδα των νέων ανέργων έχει πάνω από 146.100 φίλους.
«Κίνημα Νέων της 6ης Απριλίου». Το σύνθημά τους είναι «η γενιά μας έχει δικαίωμα να δοκιμάσει... ή θα πετύχει ή θα γίνει μάθημα για τις επόμενες γενιές». Η σελίδα τους στο Facebook έχει 89.387 φίλους.
«Η επανάσταση της 25ης Ιανουαρίου». Κοινή σελίδα που έφτιαξαν στο Facebook νέοι απ' όλες τις παρατάξεις, οι οποίες μετείχαν στο κάλεσμα της 25ης Ιανουαρίου με στόχο την ανατροπή του καθεστώτος του Μουμπάρακ. Εχει 39.765 φίλους.
Από το υπόγειο στις θεωρίες συνωμοσίας
Το πιο δύσκολο είναι πάντα το πιο απλό. Δηλαδή, αυτό που συμβαίνει τώρα.
Η νεανική εξέγερση που έγινε στο υπόγειο της κοινωνίας -όπως λέει ο αγαπητός μου καθηγητής Κώστας Βεργόπουλος- πιθανότατα θ' ανεβεί στο ισόγειο (όπου βρισκόμαστε εμείς) και αν δεν προλάβουν να τη μανιπουλάρουν μπορεί να φτάσει, μέσω... Κροατίας, μέχρι τα ρετιρέ των Παρισίων και του Βερολίνου. Πρόκειται για άλλη μια απροειδοποίητη, ασύμμετρη εξέγερση που, όπως συμβαίνει άλλωστε πάντα με τις εξεγέρσεις στην Ιστορία, γίνεται «αίφνης» και έρχεται από το «πουθενά»...
Η καρτεσιανή λογική ψάχνει πάντα να βρει τη διαλεκτική σχέση αιτίου - αποτελέσματος. Η συνωμοσιολογία: «ποιος κρύβεται από πίσω». Οι θεωρίες του χάους τα 'χουν ξεπεράσει αυτά... Ένα σύνηθες, ασήμαντο γεγονός από εκείνα που συμβαίνουν συχνά στην Αλεξάνδρεια και αλλαχού μπορεί να προκαλέσει τέτοια εντροπία που να καταφέρει ν' αναποδογυρίσει το Σύμπαν. Μια μικρή ενέργεια μπορεί να φέρει τεράστιο αποτέλεσμα. Σε ευχαριστούμε ω Facebook που μας εκπαίδευσες στις κοινωνικές συναναστροφές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου