Ο πολιτικός ρόλος του Ι. Κωλέττη-Κριμαϊκός πόλεμος

1.Ο πολιτικός ρόλος του Ι. Κωλέττη

 

Αντλώντας στοιχεία από το κείμενο που σας δίνεται και αξιοποιώντας τις ιστορικές σας γνώσεις, να αναλύσετε το ρόλο του Κωλέττη μετά το 1844.

 

 

Η πρωθυπουργία του Κωλέττη σημαδεύτηκε από ένα αδυσώπητο πόλεμο των πολιτικών δυνάμεων και συνεχείς παρεμβάσεις προς όφελος της χώρας, που αντιπροσώπευε το κάθε κόμμα. Ο Ανδρέας Μεταξάς αποχώρησε σύντομα από το συνασπισμό, λόγω της διαχείρισης του εκκλησιαστικού ζητήματος, αφήνοντας στον Κωλέττη την απόλυτη ευθύνη της διακυβέρνησης και στρέφοντας το φιλικό του τύπο εναντίον του. Οι οικογενειακές φατρίες επικρατούσαν ακόμα δυσχεραίνοντας το έργο της κυβέρνησης. Επιπλέον ο βασιλιάς παρά τον περιορισμό του από το Σύνταγμα συνέχισε να παρεμβαίνει ανοικτά στην κρατική πολιτική.
Μέσα σε αυτή την κατάσταση ο Πρωθυπουργός προσπάθησε την οικονομική ανάκαμψη της χώρας, ασκώντας διπλωματία προς τις Μεγάλες Δυνάμεις, ενώ παράλληλα έθετε το στόχο της διεύρυνσης της προς τα παλαιά σύνορα της Αυτοκρατορίας. Ο Κωλέττης κατηγορήθηκε για συγκεντρωτισμό και περιφρόνηση του κοινοβουλευτισμού, χαρακτηριστικά οι αντιπολιτευόμενες εφημερίδες μιλούσαν για δικτατορία. Η πολιτική ένταση, όμως, την περίοδο εκείνη ήταν τόσο οξεία ώστε οι χαρακτηρισμοί ενείχαν στοιχεία υπερβολής και οι όποιες εξουσιαστικές πρακτικές είχαν άλλα μέτρα σύγκρισης από τα σύγχρονα και εξυπηρετούσαν άλλες ανάγκες.
Πηγή : wikipedia

 

 

2. Κριμαϊκός πόλεμος

 

Συνδυάζοντας τις πληροφορίες από το σχολικό σας βιβλίο και από το κείμενο που ακολουθεί να δείξετε τις επιδράσεις του Κριμαϊκού πολέμου στην πολιτική ζωή της Ελλάδας

Ο πόλεμος μεταξύ της Mεγάλης Βρετανίας, της Γαλλίας και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας από τη μια και της Ρωσίας από την άλλη κατά το διάστημα 1853-56. Η κρίση ξεκίνησε από τη διαμάχη μεταξύ ορθοδόξων και καθολικών για τα προσκυνήματα των Αγίων Τόπων, διαμάχη κατά την οποία οι ορθόδοξοι υποστηρίζονταν από τη Ρωσία, ενώ οι καθολικοί από τη Γαλλία. Την άρνηση των Οθωμανών να αποδεχτούν κατά την άνοιξη του 1853 την απαίτηση του τσάρου να αναγνωριστεί η κηδεμονία του επί των ορθοδόξων της Αυτοκρατορίας ακολούθησε η εισβολή των Ρώσων στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες και η αποστολή στόλου από τους Αγγλογάλλους προς υπεράσπιση της Κωνσταντινούπολης. Ο ρωσοτουρκικός πόλεμος κηρύχτηκε τον Οκτώβριο του 1853 και οι Αγγλογάλλοι κήρυξαν με τη σειρά τους τον πόλεμο στη Ρωσία το Μάρτιο του 1854.Μετά τις πρώτες μάχες στα Βαλκάνια και στην Αρμενία, το θέατρο του πολέμου μεταφέρθηκε το Σεπτέμβριο στην Κριμαία, όπου οι σύμμαχοι πολιόρκησαν επί εννέα μήνες το λιμάνι της Σεβαστούπολης. Η πόλη κατελήφθη το Σεπτέμβριο του 1855, η Αυστρία απείλησε ότι θα μπει στον πόλεμο στο πλευρό των συμμάχων και η Ρωσία τον Ιανουάριο του 1856 αναγκάστηκε να αποδεχτεί τους όρους των συμμάχων για ειρήνη. Στο συνέδριο του Παρισιού το Μάρτιο του 1856 επικυρώθηκε η συμμετοχή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στην “Ευρωπαϊκή Συμφωνία”, οι Δυνάμεις υποχρεώθηκαν να σεβαστούν την εδαφική της ακεραιότητα και οι Οθωμανοί ανέλαβαν την υποχρέωση να εφαρμόσουν ένα μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα προς βελτίωση της θέσης των χριστιανών της Αυτοκρατορίας, εγγυητές του οποίου θα ήταν όλες οι Δυνάμεις.