ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΟ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΟ Μ.Ε.

ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ ΑΡΗΣ

ΝΤΑΝΟΠΟΥΛΟΥ – ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ ΟΛΓΑ

Αγαπητοί γονείς και μαθητές, καλωσορίσατε στη σελίδα του φροντιστηρίου μας. Στόχος μας η καλύτερη δυνατή επικοινωνία μαζί σας και η διαρκής ενημέρωση για όλα όσα αφορούν τη λειτουργία και τις παροχές του φροντιστηρίου μας

Στο Φροντιστήριό μας προετοιμάζουμε τους μελλοντικούς πρωταγωνιστές. Η απόλυτη εξειδίκευσή μας στο χώρο των φιλολογικών και οικονομικών μαθημάτων, καθώς και η πολυετής πείρα μας στο χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης, θέτουν από νωρίς τις βάσεις της επιτυχίας και διευκολύνουν τη δουλειά του υποψηφίου.

Άλλωστε, οι επιτυχίες μιλάνε για εμάς: με εισακτέους στα τμήματα στρατιωτικών σχολών, όπως ΣΣΑΣ Νομικής, ΣΣΑΣ Οικονομικών, ΣΜΥ, στις παραγωγικές σχολές των Αξιωματικών και Αστυφυλάκων ΕΛ.ΑΣ, Πυροσβεστικής, αλλά και στα υψηλής ζήτησης Ανώτερα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα της χώρας όπως η Νομική, Φιλολογία, Παιδαγωγικά Τμήματα, Αγγλική Φιλολογία, Ψυχολογία και Οικονομικά Τμήματα, αποδεικνύουμε τη σκληρή μας δουλειά.

Το Φροντιστήριό μας άλλωστε είναι και πιστοποιημένο συνεργαζόμενο κέντρο της UNICERT (σύγχρονου Φορέα Πιστοποίησης Ανθρώπινου Δυναμικού, πιστοποιημένου από τον Ε.Ο.Π.Π.Ε.Π. και διαπιστευμένου από τον Ε.ΣΥ.Δ, τα πιστοποιητικά του οποίου αποτελούν απαραίτητο εφόδιο για προσλήψεις στο ελληνικό δημόσιο και διαγωνισμούς Α.Σ.Ε.Π.), αποκλειστικού αντιπροσώπου του Πανεπιστημίου FREDERICK της Κύπρου ( με έδρα τη Λευκωσία, ενώ σχολές και τμήματα λειτουργούν και στη Λεμεσό), το οποίο προσφέρει στον ελλαδικό χώρο προγράμματα σε πτυχιακό, μεταπτυχιακό και διδακτορικό επίπεδο (δια ζώσης – εξ αποστάσεως) ομοταγή με τα ελληνικά ΑΕΙ, αναγνωρισμένα από τον Δ.Ο.Α.Τ.Α.Π. ( Διεπιστημονικός Οργανισμός Αναγνώρισης Τίτλων Ακαδημαϊκών και Πληροφόρησης), με έξι (6) σχολές που καλύπτουν σχεδόν όλο το φάσμα της εκπαίδευσης. Επίσημες γλώσσες του Πανεπιστημίου είναι η Ελληνική και η Αγγλική) για την προώθηση των προγραμμάτων σπουδών του σε πτυχιακό, μεταπτυχιακό και διδακτορικό επίπεδο (δια ζώσης και εξ αποστάσεως).

Κατανοώντας ταυτόχρονα την οικονομική συγκυρία, το φροντιστήριο μας στέκεται δίπλα στην ελληνική οικογένεια με αίσθημα ευθύνης, αναπροσαρμόζοντας τα δίδακτρα του στο πνεύμα της κρίσης και υιοθετώντας προνομιακή τιμολογιακή πολιτική για ειδικές ομάδες μαθητών (όπως έκπτωση διδάκτρων για ανέργους, πολύτεκνους, αδέλφια, μαθητές εκτός Βόλου, εγγραφή δύο μαθητών…) και επιβραβεύοντας την αριστεία (έκπτωση σε αριστούχους).

Ως μέλος του Συλλόγου Φροντιστών Μαγνησίας και της ΟΕΦΕ (Ομοσπονδία Εκπαιδευτικών Φροντιστών Ελλάδος) συμμετέχουμε κάθε χρόνο στα Πανελλαδικά Διαγωνίσματα Προσομοίωσης για όλες τις τάξεις του Λυκείου. Παράλληλα, μέσω ειδικών διαγνωστικών τεστ εντάσσουμε το μαθητή – τρια σε τμήμα ανάλογα με τις δυνατότητές του. Παρέχουμε οργανωμένο υλικό μέσω προσωπικών σημειώσεων αλλά και εκδόσεων Schooltime. gr ως επιστημονικοί συνεργάτες του site.

ü Ομοιογενή τμήματα

ü Δωρεάν έκτακτες ώρες διδασκαλίας

ü Σύγχρονα εποπτικά μέσα

ü Εβδομαδιαία προγραμματισμένα υποχρεωτικά διαγωνίσματα

ü Συνεχής ενημέρωση γονέων για τις πραγματικές επιδόσεις των παιδιών

Βόλος, Τοπάλη 15 (με Δημητριάδος)

Τηλ. Επικοινωνίας: 2421-0-23227 / 6976796234

Υπεύθυνοι σπουδών: Ιωαννίδης Άρης, Φιλόλογος,

Ντανοπούλου – Ιωαννίδου Όλγα

olgantanopoulou@yahoo.gr.

(Facebook, Iωαννίδης Άρης)

Σχολικός εκφοβισμός- bullying


Σχολικός εκφοβισμός- bullying

το κοινωνικό φαινόμενο που κάνει θραύση στα σχολεία

 

Η βία είναι μορφή έκφρασης θυμού ή και φόβου και είναι μια φυσιολογική ανθρώπινη αντίδραση, η οποία αποκτάται σε μικρή ηλικία. Οι λόγοι που οδηγούν στην άσκηση βίας είναι αρκετοί. Απαριθμώντας τους σημαντικότερους από αυτούς, μπορεί να κατανοήσει κανείς ευκολότερα τα πολύ επίκαιρα και συχνά φαινόμενα εκδήλωσης βίας στην Ελλάδα και σε πολλές άλλες χώρες. Η κοινωνικοοικονομική κατάσταση των ατόμων, ο υπερπληθυσμός και συνωστισμός σε μεγάλα αστικά κέντρα, η φτώχεια, σε συνάρτηση με τις διογκωμένες ανισότητες και αντιθέσεις, καθημερινότητα πλέον,  η ιστορική συγκυρία, τα μηνύματα των μέσων μαζικής ενημέρωσης, η κουλτούρα και ο πολιτισμός, η διαφορετικότητα και η έλλειψη ανοχής απέναντι σε οτιδήποτε ανοίκειο, όπως και η ελλιπής καλλιέργεια, οι βίαιες συμπεριφορές του περιβάλλοντος στο οποίο μεγαλώνει κάποιος και ο μιμητισμός αυτών, η ματαίωση που βιώνουμε καθημερινά,  τροφοδοτούν την έξαρση της βίας.

Εφόσον η αντίδραση αυτή είναι φυσιολογική και αποκτάται στα πρώιμα στάδια ανάπτυξης του παιδιού, μπορεί αντίστροφα, να αποτραπεί μέσα από θετικές εμπειρίες κατά την πρώτη ηλικία κοινωνικοποίησης. Συνεπώς, εύλογη είναι η σημαντικότητα του υγιούς σχολικού περιβάλλοντος.

Μιλώντας για εκφοβισμό και βία στο σχολείο, αναφερόμαστε ουσιαστικά στην περιφραστική απόδοση του αγγλικού «bullying»[1]. Ο όρος «bullying» είναι δύσκολο να μεταφραστεί με μια μόνο αντίστοιχη  στα ελληνικά λέξη, καθώς πρόκειται για ένα πολυδιάστατο, δυναμικό, κοινωνικό φαινόμενο. Συναντάται λοιπόν ως «εκφοβισμός», «επιθετικότητα», «ψευτοπαλληκαριά», κ.ο.κ. Με τον όρο bullying λοιπόν νοείται μια διαρκής και επαναλαμβανόμενη για σεβαστό χρονικό διάστημα πράξη παρενόχλησης από έναν ή και περισσότερους δράστες προς ένα ή περισσότερα θύματα, η οποία μπορεί να πάρει κάθε μορφή απειλής ή βίας, από την ωμή, σωματική, έως τον έμμεσο εκφοβισμό, την περιθωριοποίηση.

Άμεση σχέση με τον όρο αυτό έχει και ο όρος «θυματοποίηση» (victimization)[2], η διερεύνηση του οποίου απαιτεί γνώσεις ανθρώπινης ψυχολογίας.

Γενικότερος από τους παραπάνω είναι ο όρος «mobbing» [3], από την αγγλική λέξη «mob», ο οποίος είναι ευρύτερα διαδεδομένος και χρησιμοποιείται για οποιαδήποτε παρενόχληση και απειλή, είτε αυτή είναι σωματική, λεκτική, συναισθηματική, σε χώρους κυρίως εργασίας ή και αλλού. Αναφερόμενοι στο σχολικό εκφοβισμό, συγκεκριμενοποιούμε, μιλώντας για  mobbing στα σχολεία[4].

Μπορούμε να μιλάμε για βία μεταξύ μαθητών, βία μεταξύ εκπαιδευτικών, βία από τους εκπαιδευτικούς προς τους μαθητές ή και το αντίστροφο, βία από τους εκπαιδευτικούς προς την εξουσία, τη διοίκηση και τούμπαλιν, γενικότερα μπορεί να ασκηθεί βία από και προς όλες τι κατευθύνσεις. H εξάλειψή της συνδέεται πάντως με την προστασία των θεσμών και των αξιών της κοινωνίας.

 

Ο κατεξοχήν όρος για την περιγραφή του φαινομένου της ενδοσχολικής βίας με αποδέκτη κυρίως το μαθητή είναι το «bullying». Έρευνες ειδικότερα στον ελλαδικό χώρο για περιστατικά άλλων ειδών βίας στο σχολικό χώρο, πέραν της βίας που ασκείται μεταξύ των μαθητών, δεν έχουν επίσημα καταγραφεί.

 

Νέο φαινόμενο που έρχεται να προστεθεί ως σημείο των καιρών είναι και το cyber bullying, όπου με ηλεκτρονικά μέσα, κινητά τηλέφωνα, internet, εκβιάζονται και εκφοβίζονται τα θύματα. Η ανωνυμία που προσφέρει το διαδίκτυο, δίνει την ευκαιρία σε περισσότερα άτομα να εκβιάσουν  και να εκφοβίσουν με τον τρόπο αυτό. Δεν είναι τυχαίο μάλιστα ότι το cyber bullying, ως μορφή παρενόχλησης, προτιμάται ιδιαιτέρως από τα κορίτσια[5], ως ένας έμμεσος τρόπος να προκαλέσουν βλάβη στο θύμα.

 

Αυτή η μορφή επιθετικής συμπεριφοράς, το bullying, διαφοροποιείται από τις ενδοσχολικές συγκρούσεις, τους καβγάδες και την απλή αντιπαράθεση. Στο σχολικό εκφοβισμό το θύμα επιλέγεται ως ανίσχυρος κι αδύναμος αντίπαλος, η επίθεση εναντίον του προγραμματίζεται και επαναλαμβάνεται σε τακτά χρονικά διαστήματα. Ο θύτης δρα στοχευμένα. Το θύμα αδυνατεί να υπερασπιστεί αποτελεσματικά τον εαυτό του. Στις ενδοσχολικές συγκρούσεις αντιθέτως, δημιουργούνται αντιπαραθέσεις ανάμεσα σε ομότιμα άτομα, οι συμπλοκές μεταξύ τους είναι τυχαίες και μεμονωμένες, και είναι περισσότερο ένα «παιχνίδι» κυριαρχίας, δεν υπάρχει μια ασύμμετρη σχέση εξουσίας.

 

Καλό είναι να είμαστε λοιπόν προσεκτικοί με τους χαρακτηρισμούς και τις κατηγοριοποιήσεις μας, να μη βγάζουμε βιαστικά συμπεράσματα και να διαχωρίζουμε ανά περίπτωση.

 

Περίπου το 15% των μαθητών έχουν βιώσει συμπεριφορές εκφοβισμού και βίας, καταδεικνύουν έρευνες σε διεθνές επίπεδο. Παρόλο που η διερεύνηση του κοινωνικού αυτού φαινομένου ξεκίνησε από τις Σκανδιναβικές χώρες, επεκτείνεται και σε πολλές άλλες χώρες σήμερα, καθώς έχει πάρει διαστάσεις μεγάλες. Οι παραβατικές συμπεριφορές αυτές παρατηρούνται συχνότερα στις ηλικίες 8-15 ετών και δείχνουν να κορυφώνονται στην ηλικία των 11 με 14 ετών. Έρευνες στην Ελλάδα έχουν δείξει ότι το φαινόμενο του σχολικού εκφοβισμού αφορά ένα στα δέκα παιδιά, με σοβαρές επιπτώσεις στην ψυχοκοινωνική τους εξέλιξη και στις διαδικασίες της μάθησης[6]. Η Εταιρεία Ψυχοκοινωνικής Υγείας του Παιδιού και του Εφήβου (Ε.Ψ.Υ.Π.Ε.), καθώς και ο Συνήγορος του Πολίτη, ενεργώντας ως Συνήγορος του Παιδιού, έχουν αναπτύξει επίσης μέχρι σήμερα πολύπλευρες δραστηριότητες και δράσεις για την πρόληψη και αντιμετώπιση της βίας στο σχολικό περιβάλλον και ειδικότερα του εκφοβισμού, της βίας και επιθετικότητας κάθε μορφής μεταξύ των μαθητών. Πολλές από αυτές μπορεί να συναντήσει κανείς στον ιστότοπό αυτών[7].

Τα αποτελέσματα μεγάλης πανελλαδικής έρευνας που διενήργησε η εταιρεία VPRC το Φεβρουάριο του 2012, με θέμα « Παιδική βία: Δεν κλείνουμε τα μάτια» [8], έρχονται να επιβεβαιώσουν το ενδιαφέρον που έχουν δείξει  το  τελευταίο διάστημα κοινωνικοί, εκπαιδευτικοί και πολιτικοί φορείς.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας[9], επτά στους δέκα μαθητές δηλώνουν ότι στη σχολική τους ζωή έχουν παρατηρήσει φαινόμενα καταστροφών και ενδοσχολικής βίας.
Η ενδοσχολική βία εκδηλώνεται ως επί το πλείστον όμως λεκτικά. Περιστατικά σωματικής βίας καταγγέλλουν ότι έχουν δει δύο στους τρεις μαθητές, ενώ οι σεξουαλικές παρενοχλήσεις-προσβολές έχουν καταγραφεί σε ποσοστό 33%. Ένας στους 10 μαθητές δηλώνει ότι ο ίδιος έχει ασκήσει βία.

 

Αντιληπτό είναι ότι για σημαντικό μέρος των μαθητών παρατηρούνται φαινόμενα αδυναμίας διαχείρισης του θυμού στην καθημερινότητα τους.

 

Τα θύματα μπορούν στη μετέπειτά τους εξέλιξη να εμφανίσουν ψυχοσωματικά συμπτώματα, διαταραγμένες διαπροσωπικές σχέσεις, άγχος, κατάθλιψη, και πολλά άλλα, καθώς και μελλοντική ροπή προς την παραβατικότητα και την αντικοινωνική συμπεριφορά[10].  Οι θύτες από την άλλη, χαρακτηρίζονται από τη βίαιη συμπεριφορά και στη μετέπειτα ζωή τους[11], όπως επίσης και από την επιρροή που θα ασκήσουν στα ίδια τους τα παιδιά.

 

Σε μια στατιστική ανάλυση της ποιότητας ζωής των μαθητών Γυμνασίου-Λυκείου σε 13 ευρωπαϊκές χώρες σε σχέση με τον κοινωνικό εκφοβισμό από συνομηλίκους τους στο σχολείο, η Ελλάδα ωστόσο δεν τα πάει και τόσο άσχημα, κάτι που υποδηλώνει μια αρκετά καλύτερη προσφερόμενη ποιότητα ζωής από πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες[12]. Τα στοιχεία βέβαια είναι του 2006 και από τότε έως σήμερα έχουν αλλάξει πολλά.

 

Ο ρόλος του σχολείου στην αντιμετώπιση και κυρίως στην πρόληψη της αντικοινωνικής συμπεριφοράς και του σχολικού εκφοβισμού είναι σημαντικός, δεδομένο ότι το σχολικό περιβάλλον μπορεί να επηρεάσει τη συμπεριφορά των μαθητών[13] και να λειτουργήσει σαν μηχανισμός ελέγχου της αντικοινωνικής συμπεριφοράς.  Στο δύσκολο αυτό ρόλο που έχει, χρειάζεται την αμέριστη υποστήριξη της κοινωνίας και της πολιτείας, με τους θεσμούς και τις δομές που μπορούν και αυτές με τη σειρά τους να προσφέρουν.

Ένα εκπαιδευτικό σύστημα βασισμένο σε σύγχρονες παιδαγωγικές αντιλήψεις, θα έχει πρωταρχικό μέλημα την κατανόηση και το σεβασμό των αναγκών κάθε ατόμου που μετέχει σ’ αυτό, θα προσφέρει ισότητα ευκαιριών σε όλα τα παιδιά και θα λειτουργεί με βάση την κοινωνική ενσωμάτωση όλων των μαθητών, σεβόμενο τη διαφορετικότητα και βοηθώντας με τον τρόπο αυτό στη μείωση της παραβατικότητας[14]. Σε ένα τέτοιο σχολείο θα μπορεί να προαχθεί η ψυχική υγεία και στη συνέχεια, η σχολική επιτυχία.

 

Ο Συνήγορος του Παιδιού, διερευνώντας κατά τη διάρκεια του 2010 «καλές πρακτικές» για την αποτελεσματικότερη πρόληψη και αντιμετώπιση αντικοινωνικών συμπεριφορών και επιθετικότητας μεταξύ μαθητών στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, λαμβάνοντας υπόψη και εκτιμήσεις μαθητών και εκπαιδευτικών, συνοψίζει τις κυριότερες διαπιστώσεις και προτάσεις του για τις ειδικές  δράσεις και παρεμβάσεις που χρειάζονται στην πρόληψη και αντιμετώπιση της βίας.

Σύμφωνα με το Συνήγορο του Παιδιού, πρωταρχική μέριμνα είναι η διασφάλιση μιας γενικότερης λειτουργικότητας και ευνομίας στη σχολική κοινότητα και η εδραίωση ενός κλίματος συνεργασίας, συμμετοχής και αλληλοσεβασμού ανάμεσα στα μέλη της.

 

Παράγοντες που συντείνουν στην εύρυθμη λειτουργία της σχολικής μονάδας και στην αποτελεσματικότερη πρόληψη αντικοινωνικών συμπεριφορών είναι για παράδειγμα[15]:

  • Η διαμόρφωση καλού σχολικού κλίματος επικοινωνίας.
  • Η ύπαρξη ενός σαφούς πλαισίου αναφοράς, ξεκάθαρων, σχολικών κανόνων, οι οποίοι θα προκύπτουν από προτάσεις εκπαιδευτικών, μαθητών και γονέων.
  • Η δραστηριοποίηση των εκλεγμένων από τους μαθητές μαθητικών συμβουλίων.
  • Η ενημέρωση για κοινωνικά φαινόμενα, η διεξαγωγή προγραμμάτων και βιωματικών εργαστηρίων βελτίωσης κοινωνικών δεξιοτήτων, η αγαστή επικοινωνία στο σχολικό χώρο, ο σεβασμός και η προστασία των δικαιωμάτων όλων των μελών της σχολικής κοινότητας.
  • Διαδικασίες ακρόασης, όταν εκδηλώνεται ένα περιστατικό βίας και ανάθεση ρόλων συμβούλων και μεσολαβητών σε εκπαιδευτικούς με ειδικές γνώσεις και δεξιότητες, καθώς και διαδικασίες συμφιλίωσης και εναλλακτικές μορφές κυρώσεων στους μαθητές που ασκούν βία, όπως η προσφορά κοινωφελούς εργασίας, κατόπιν συναίνεσης των ιδίων και σύμφωνα με τη βαρύτητα των περστατικών.
  • Η ευρύτερη κοινότητα, με τους υποστηρικτικούς μηχανισμούς της (ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί κ.ά.) οφείλουν να παρέχουν δυνατότητες προσφυγής, βοήθειας και πρόληψης για την επίλυση σοβαρών ζητημάτων που σχετίζονται πολλές φορές και με εξωσχολικούς παράγοντες (π.χ. προσωπικά ή οικογενειακά προβλήματα).
  • Η καλλιέργεια στενότερων δεσμών και σχέσεων συνεργασίας μεταξύ των μαθητών και μεταξύ μαθητών και σχολικής μονάδας που επιτυγχάνεται μέσα από σχολικές ομαδικές δραστηριότητες (π.χ. ομάδες έρευνας, περιοδικού, ιστοσελίδας, θεατρικής έκφρασης, μουσικού συγκροτήματος, αθλητισμού, κ.ά.).
  • Βασική προϋπόθεση για όλα αυτά είναι η τακτική, συχνή ενημέρωση και επικοινωνία με τους γονείς και ευαισθητοποίησή τους για θέματα που αφορούν τα παιδιά τους. Η εκπαίδευση αυτών, μέσω Σχολών Γονέων για παράδειγμα, απέναντι σε τέτοιου είδους θέματα είναι πάντα χρήσιμη[16].

Ένα αποτελεσματικό επίσης πρόγραμμα πρόληψης του σχολικού εκφοβισμού για το χώρο του σχολείου είναι το γνωστό σε πολλούς Πρόγραμμα Πρόληψης Σχολικού Εκφοβισμού του Olweaus του 1993 (Olweaus Bulling Prevention Program)[17]. Πρόκειται για ένα σύνθετο πρόγραμμα που εφαρμόζεται στο χώρο του σχολείου και περιλαμβάνει τρία στάδια:

  • Το στάδιο της γενικής διαμεσολάβησης, όπου υπογράφεται ένα γενικό συμβόλαιο μη βίας από τους μαθητές, εκπαιδεύεται το διδακτικό προσωπικό και δημιουργείται μία συντονιστική επιτροπή επιτήρησης και επίβλεψης του σχολικού χώρου. Τίθενται σε εφαρμογή γενικοί κανόνες για την πρόληψη του εκφοβισμού και ενεργοποιείται ένα σύστημα επίβλεψης κατά τη διάρκεια των διαλειμμάτων.
  • Το στάδιο διαμεσολάβησης σε επίπεδο τάξης, κατά το οποίο θεσπίζονται κανόνες κατά του εκφοβισμού, τόσο από τα παιδιά, όσο και από τους εκπαιδευτικούς και γονείς. Το κοινό αυτό πλαίσιο, αποκύημα διαλεκτικής διαδικασίας και εποικοδομητικού διαλόγου, θα ισχύει για όλους ανεξαιρέτως.
  • Το στάδιο διαμεσολάβησης σε ατομικό επίπεδο, στο οποίο θα αναλύονται προσωπικά βιώματα και εμπειρίες βίας και εκφοβισμού από και προς τους μαθητές θύτες/θύματα.

Παράλληλα με τη χρήση των προαναφερθέντων διδακτικών προσεγγίσεων και εκπαιδευτικών τεχνικών, καλό είναι να τονιστεί για άλλη μια φορά η δημιουργία κοινωνικών, συμβουλευτικών και ψυχολογικών υπηρεσιών με σκοπό την πρόληψη της βίας. Σημαντική είναι η συνεργασία με τους γονείς και την τοπική κοινότητα, για την οργάνωση ομάδων αυτοβοήθειας και τη διεξαγωγή ενημερωτικών συναντήσεων. Μόνο με την ενεργή συμμετοχή όλων των άμεσα και έμμεσα εμπλεκόμενων στην εκπαιδευτική διαδικασία, μαθητές, εκπαιδευτικοί, διευθυντής σχολικής μονάδας, γονείς, κοινωνικοί λειτουργοί και ψυχολόγοι, τοπικοί κοινωνικοί φορείς, θα μπορέσουν σιγά και σταθερά να περιοριστούν και να εκλείψουν, ίσως, στο μέλλον, φαινόμενα παραβατικότητας και βίας, τα οποία όλο και αυξάνονται τον τελευταίο καιρό.

Έχοντας κατά νου επίσης το γνωστό από την ιατρική αξίωμα ότι η πρόληψη είναι καλύτερη από τη θεραπεία, τόσο ως προς την ανθρώπινη πτυχή όσο και ως προς το οικονομικό κόστος, καλό είναι να επικεντρωθεί κανείς στα προληπτικά παρά στα κατασταλτικά μέτρα.

 

Η επικαιρότητα και μια πιο σοβαρή, σκεπτική ματιά στα τελευταία γεγονότα, σίγουρα επιβεβαιώνουν πως ο σχολικός εκφοβισμός είναι αναπόσπαστο κομμάτι της βίας και της παραβατικότητας που παρουσιάζεται στην κοινωνία. Δεν μπορεί να εξετασθεί χωρίς να συνεκτιμηθεί το ευρύτερο περιβάλλον που την τρέφει, οι αξίες, οι θεσμοί, η πολιτισμική και πολιτική ιστορία του τόπου και των ανθρώπων. Το θύμα και ο θύτης ανήκουν στην ίδια κοινωνία, στην οποία βρίσκεται το σχολείο. Η στάση αυτών και η συμπεριφορά τους αντικατοπτρίζει τις αξίες και τις αρχές, όποιες και αν είναι αυτές, του οικογενειακού, σχολικού και ευρύτερου κοινωνικού περιβάλλοντος. Χωρίς μέτρα πολιτικής για την αντιμετώπιση  του γενικότερου κοινωνικού προβλήματος της βίας και της παραβατικής συμπεριφοράς, ο έλεγχος του σχολικού εκφοβισμού δεν θα αποφέρει καρπούς. Υπάρχουν μέτρα και πολιτικές για την πρόληψη της βίας στην κοινωνία; Αυτό χρειάζεται να αναρωτηθεί κανείς. Εάν δεν υπάρχει απάντηση, τότε τα πράγματα είναι άσχημα. Το φαινόμενο του σχολικού εκφοβισμού και της βίας δεν αποτελεί στοιχείο μονάχα της διαπροσωπικής σχέσης μεταξύ των μαθητών ή, όπως αναφέραμε, των σχέσεων που αναπτύσσονται στον σχολικό χώρο. Είναι χαρακτηριστικό δυστυχώς των ανθρώπινων διαπροσωπικών σχέσεων, και μάλιστα χαρακτηριστικό ατόμων που έχουν αξιώματα, εξουσία, κύρος και συνεπώς, αυξημένη κοινωνική ευθύνη.

 



[2] Εταιρεία Ψυχοκοινωνικής Υγείας του Παιδιού και του Εφήβου, Δραστηριότητες στην τάξη για την πρόληψη του εκφοβισμού και της βίας μεταξύ των μαθητών, Εγχειρίδιο εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης,  2010, σελ. 10
[6]Εταιρεία Ψυχοκοινωνικής Υγείας του Παιδιού και του Εφήβου, Δραστηριότητες στην τάξη για την πρόληψη του εκφοβισμού και της βίας μεταξύ των μαθητών, Εγχειρίδιο εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης,  2010, σελ. 7
[9] Βασικά συμπεράσματα έρευνας http://www.ea.gr/ea/myfiles/Image/events/2012/20120306/vprc.pdf
[10]Εταιρεία Ψυχοκοινωνικής Υγείας του Παιδιού και του Εφήβου, Δραστηριότητες στην τάξη για την πρόληψη του εκφοβισμού και της βίας μεταξύ των μαθητών, Εγχειρίδιο εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, 2010, σελ. 7
[12] Τούντας Γ, Δημητρακάκη Χ. (2006).Τα συναισθήματα του εκφοβισμού και της μη-αποδοχής από τους  συνομηλίκους στο σχολικό περιβάλλον έτσι όπως τα βιώνουν οι έφηβοι στην Ελλάδα σήμερα, .Δελτίο Τύπου
[13]Η επίδραση του σχολείου στην ψυχοκοινωνική εξέλιξη του παιδιού,  http://psychografimata.com/4122/i-epidrasi-tou-scholiou-stin-psichokinoniki-exelixi-tou-pediou/ 
[14] Οδηγός Νηπιαγωγού, Παιδαγωγικό Ινστιτούτο,http://www.pi-schools.gr/preschool_education/odigos/nipi.pdf , σελ.36
[15] Σημαντικοί παράγοντες για την πρόληψη και την αντιμετώπιση της βίας μεταξύ μαθητών στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση,Συνήγορος του Παιδιού, Συνήγορος του Πολίτη, 2010, http://www.0-18.gr/gia-megaloys/bia-sto-scholeio
[16]Παγκύπρια Σχολή Γονέων , Περιοδικό «Οικογένεια και Σχολείο» http://issuu.com/pancyprian_school_for_parents/docs/periodiko_issue210?mode=window&backgroundColor=%23222222
[17] Olweaus Bulling Prevention Program , Τips and resources for administrators, teachers and parents, http://www.violencepreventionworks.org/public/bullying_tips_for_administrators.page, http://www.violencepreventionworks.org/public/bullying_tips_for_teachers.page, http://www.violencepreventionworks.org/public/bullying_tips_for_parents.page και επίσης Βία και επιθετικότητα στο χώρο του σχολείου. Εκφοβισμός. Φ. Κουδιγκέλη, Παιδαγωγικό Ινσττούτο, Διαχείρηση Προβλημάτων σχολικής τάξης, τόμος Β΄,  http://www.pi-schools.gr/programs/sxoltaxi/tomos_B.pdf , σελ.220-221.
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου