ΡΗΜΑΤΙΚΑ ΠΡΟΣΩΠΑ

Τα ρηματικά πρόσωπα

Το πρώτο (α΄) ενικό:

Ø  Χρησιμοποιείται προκειμένου ο πομπός να μιλήσει για γεγονότα που βίωσε ή να εκθέσει προσωπικές σκέψεις και απόψεις…

Ø  Προσδίδει αμεσότητα, ζωντάνια, ζωηρότητα, ενδιαφέρον... στο λόγο, αφού η αφήγηση εμπεριέχει το στοιχείο της προσωπικής μαρτυρίας...

Ø  Ο λόγος ενέχει υποκειμενικότητα..., αφού τα πράγματα προσεγγίζονται μέσα από μια εσωτερική οπτική γωνία... Η εστίαση είναι εσωτερική και λειτουργεί το προσωπικό φίλτρο του πομπού...

Ø  Ο τόνος γίνεται εξομολογητικός...

Ø  Προκαλεί συγκινησιακή φόρτιση στο δέκτη..., αφού παρακολουθεί και βιώνει προσωπικά βιώματα του πομπού...

Ø  Τονίζεται το «εγώ»... και ενδεχομένως υποδηλώνει ή δηλώνει με σαφήνεια -όταν γίνεται συνεχής χρήση- εγωκεντρισμό και εγωπάθεια, πιθανόν και στα όρια της αλαζονείας..., π.χ. στον πολιτικό λόγο που κινείται στα όρια της προπαγάνδας (λόγοι του Χίτλερ)...

Το πρώτο (α΄) πληθυντικό:

Ø  Ο πομπός εντάσσει τον εαυτό του μέσα σε ένα ευρύτερο σύνολο ατόμων, π.χ. στους ακροατές του, γίνεται «ένα με αυτούς», μιλάει «μαζί με αυτούς και γι’ αυτούς» και έτσι πετυχαίνει να τους ευαισθητοποιήσει κατά τον καλύτερο και πιο αποτελεσματικό τρόπο..., να τους περάσει άμεσα το μήνυμα... και ενδεχομένως να τους πείσει...

Ø  Ο πομπός μιλάει εκπροσωπώντας κάποια «ομάδα», στην οποία ανήκει, π.χ. κάποιο πολιτικό κόμμα... και έτσι ο λόγος του αποκτά ευρύτερη διάσταση, καθολικότητα, μεγαλύτερη αποδοχή... και ίσως και εγκυρότητα...

Το δεύτερο (β΄) ενικό και πληθυντικό:

Ø  Ο πομπός δημιουργεί έναν τεχνητό αγωγό επικοινωνίας με τον ή τους δέκτες του, απευθύνεται άμεσα σ’ αυτούς, είναι σαν να συνομιλεί μαζί τους και έτσι πετυχαίνει να τους καταστήσει συμμέτοχους στην προβληματική που αναπτύσσει, περνώντας τους με τον πιο άμεσο τρόπο το μήνυμά του...

Ø  Προσδίδει διαλογικό χαρακτήρα στο λόγο...

Ø  Ο τόνος γίνεται συνομιλητικός...

Ø  Το ύφος και ο λόγος αποκτούν θεατρικότητα..., παραστατικότητα..., ενδεχομένως και δραματικότητα...

  

Το τρίτο (γ΄) ενικό και πληθυντικό:

Ø  Προσδίδει αντικειμενικότητα..., αμεροληψία..., ουδετερότητα..., αφού ο πομπός προσπαθεί να αποστασιοποιηθεί από τα πράγματα και να τα προσεγγίσει στις πραγματικές τους διαστάσεις..., μέσα από μια εξωτερική οπτική γωνία, από μια μηδενική εστίαση...

Ø  Χρησιμοποιείται για γενικεύσεις σκεπτικών, προκειμένου να προκύψουν συμπεράσματα με ευρύτερη ισχύ και αποδοχή...