ΡΗΣΙΜΕΣ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΟΥ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ
Διάφορα tips για να σας βοηθήσουν στην απόδοση του αδίδακτου κειμένου...
1. Στα αρχαία ελληνικά, ο συγγραφέας συχνά χρησιμοποιεί ρήμα προσωπικό εκεί που θα έπρεπε
να χρησιμοποιήσει απρόσωπο. Σ’ αυτήν την περίπτωση το υπάρχον απαρέμφατο είναι
αντικείμενο του προσωπικού ρήματος και όχι υποκείμενο. Αυτό γίνεται για να δοθεί έμφαση
στο υποκείμενο του ρήματος. Στην απόδοση όμως στα νέα ελληνικά, μεταφράζουμε το ρήμα
ως απρόσωπο
2. Με το γὰρ (και κάποιες φορές με το ὡς) εισάγονται κύριες αιτιολογικές προτάσεις.
3. Όταν έχουμε δευτερεύουσα απαρεμφατική πρόταση, που εισάγεται με αναφορική αντωνυμία,
τότε αυτή η πρόταση είναι αναφορικοσυμπερασματική.
4. Οὐκ ἔστιν ὅστις = κανείς, ἔστιν ὅστις = κάποιος, οὐκ ἔστιν ὅστις οὐκ = ο καθένας
5. Με ρήμα σε δυνητική ευκτική έχουμε συνήθως μετοχές υποθετικές, οι οποίες δέχονται άρνηση
μή.
6. Η επεξήγηση επεξηγεί τον προσδιοριζόμενο όρο. Η παράθεση δίνει ένα επιπλέον γνώρισμα σ’ αυτόν.
7. Όταν έχουμε εμπρόθετο προσδιορισμό ή επίρρημα ή γενική με άρθρο μπροστά τους, και το
άρθρο αυτό συνάπτεται με μία μετοχή ή ένα απαρέμφατο, τότε δεν έχουμε επιθετικό
προσδιορισμό.
8. Γενική παραθετική έχουμε μετά από ένα επίθετο που ισοδυναμεί με γενική πτώση ή μετά από κτητική αντωνυμία.
9. Από το ρήμα τυγχάνω εξαρτάται κατηγορηματική μετοχή. Στη μετάφραση όμως αποδίδουμε
τη μετοχή ως ρήμα και το ρήμα ως επίρρημα. Η μετοχή αυτή αναφέρεται πάντα στο
υποκείμενο του ρήματος.
10. Ἐπιστέλλω = παραγγέλλω, τιμωροῦμαι = τιμωρώ, τιμωρῶ = βοηθώ.
11. Γενική διαιρετική έχουμε και με επιρρήματα χρονικά, τοπικά και ποσοτικά. Από τοπικά
επιρρήματα όμως σε –θεν έχουμε γενική της αφετηρίας.
12. Με το πρὶν εισάγεται απαρεμφατική χρονική πρόταση, όταν η πρόταση απ’ την οποία
εξαρτάται είναι καταφατική. Αν είναι αρνητική, τότε έχουμε ρηματική χρονική πρόταση, που
εισάγεται με τον ίδιο χρονικό σύνδεσμο.
13. Ἔχω + τελικό απαρέμφατο = μπορώ να + μετάφραση του απαρεμφάτου.
Ἔχομαι ++ δοτική = βρίσκομαι σε + μετάφραση δοτικής.
Ἡγοῦμαι + απαρέμφατο = νομίζω ότι, ἡγοῦμαι + γενική = είμαι αρχηγός, ἡγοῦμαι + δοτική =
οδηγώ.
14. Ἐκποδὼν = βγαίνω από τη μέση, ἐμποδὼν = γίνομαι εμπόδιο.
Εὖ ποιῶ τινὰ = ευεργετώ, κακῶς ποιῶ = βλάπτω.
15. Η γενική του χρόνου δηλώνει χρονική διάρκεια. Η δοτική του χρόνου δηλώνει χρονικό σημείο.Η αιτιατική του χρόνου δηλώνει χρονική έκταση.
Έπεται συνέχεια!!!!
Διάφορα tips για να σας βοηθήσουν στην απόδοση του αδίδακτου κειμένου...
1. Στα αρχαία ελληνικά, ο συγγραφέας συχνά χρησιμοποιεί ρήμα προσωπικό εκεί που θα έπρεπε
να χρησιμοποιήσει απρόσωπο. Σ’ αυτήν την περίπτωση το υπάρχον απαρέμφατο είναι
αντικείμενο του προσωπικού ρήματος και όχι υποκείμενο. Αυτό γίνεται για να δοθεί έμφαση
στο υποκείμενο του ρήματος. Στην απόδοση όμως στα νέα ελληνικά, μεταφράζουμε το ρήμα
ως απρόσωπο
2. Με το γὰρ (και κάποιες φορές με το ὡς) εισάγονται κύριες αιτιολογικές προτάσεις.
3. Όταν έχουμε δευτερεύουσα απαρεμφατική πρόταση, που εισάγεται με αναφορική αντωνυμία,
τότε αυτή η πρόταση είναι αναφορικοσυμπερασματική.
4. Οὐκ ἔστιν ὅστις = κανείς, ἔστιν ὅστις = κάποιος, οὐκ ἔστιν ὅστις οὐκ = ο καθένας
5. Με ρήμα σε δυνητική ευκτική έχουμε συνήθως μετοχές υποθετικές, οι οποίες δέχονται άρνηση
μή.
6. Η επεξήγηση επεξηγεί τον προσδιοριζόμενο όρο. Η παράθεση δίνει ένα επιπλέον γνώρισμα σ’ αυτόν.
7. Όταν έχουμε εμπρόθετο προσδιορισμό ή επίρρημα ή γενική με άρθρο μπροστά τους, και το
άρθρο αυτό συνάπτεται με μία μετοχή ή ένα απαρέμφατο, τότε δεν έχουμε επιθετικό
προσδιορισμό.
8. Γενική παραθετική έχουμε μετά από ένα επίθετο που ισοδυναμεί με γενική πτώση ή μετά από κτητική αντωνυμία.
9. Από το ρήμα τυγχάνω εξαρτάται κατηγορηματική μετοχή. Στη μετάφραση όμως αποδίδουμε
τη μετοχή ως ρήμα και το ρήμα ως επίρρημα. Η μετοχή αυτή αναφέρεται πάντα στο
υποκείμενο του ρήματος.
10. Ἐπιστέλλω = παραγγέλλω, τιμωροῦμαι = τιμωρώ, τιμωρῶ = βοηθώ.
11. Γενική διαιρετική έχουμε και με επιρρήματα χρονικά, τοπικά και ποσοτικά. Από τοπικά
επιρρήματα όμως σε –θεν έχουμε γενική της αφετηρίας.
12. Με το πρὶν εισάγεται απαρεμφατική χρονική πρόταση, όταν η πρόταση απ’ την οποία
εξαρτάται είναι καταφατική. Αν είναι αρνητική, τότε έχουμε ρηματική χρονική πρόταση, που
εισάγεται με τον ίδιο χρονικό σύνδεσμο.
13. Ἔχω + τελικό απαρέμφατο = μπορώ να + μετάφραση του απαρεμφάτου.
Ἔχομαι ++ δοτική = βρίσκομαι σε + μετάφραση δοτικής.
Ἡγοῦμαι + απαρέμφατο = νομίζω ότι, ἡγοῦμαι + γενική = είμαι αρχηγός, ἡγοῦμαι + δοτική =
οδηγώ.
14. Ἐκποδὼν = βγαίνω από τη μέση, ἐμποδὼν = γίνομαι εμπόδιο.
Εὖ ποιῶ τινὰ = ευεργετώ, κακῶς ποιῶ = βλάπτω.
15. Η γενική του χρόνου δηλώνει χρονική διάρκεια. Η δοτική του χρόνου δηλώνει χρονικό σημείο.Η αιτιατική του χρόνου δηλώνει χρονική έκταση.
Έπεται συνέχεια!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου