ΜΙΚΡΟΚΕΙΜΕΝΑ / ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΥ ( ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΑΝΑΠΤΥΞΕΙΣ ΠΑΡΑΓΡΑΦΩΝ)

Ενδεικτικές ερωτήσεις: «Να αναπτύξετε σε … λέξεις το νόημα του παρακάτω αποσπάσματος «…» του κειμένου:

Συνήθως δίνεται μια περίοδος η οποία πρέπει να αναπτυχθεί σε μια παράγραφο. Αν η εκφώνηση ζητά να χρησιμοποιήσουμε την περίοδο ως θεματική, τη θέτουμε στην αρχή της παραγράφου χωρίς αλλαγές. Σε αντίθετη περίπτωση, όπως στο παραπάνω ερώτημα, μπορούμε να διαμορφώσουμε εμείς με διαφορετική διατύπωση τη θεματική περίοδο της παραγράφου μας, προσέχοντας να μην αλλοιώνεται η βασική ιδέα του αποσπάσματος. Στη συνέχεια παρουσιάζουμε κατάλληλες κι επαρκείς λεπτομέρειες, για να εξηγήσουμε / αιτιολογήσουμε τη βασική ιδέα που μας δόθηκε. Ως προς τη μέθοδο ανάπτυξης, όταν δε μας ζητείται κάποιος συγκεκριμένος τρόπος – όπως π.χ. αιτιολόγηση, παραδείγματα, σύγκριση – αντίθεση, συνδυασμό κάποιων μεθόδων κ.ά. – ακολουθούμε αυτόν που μας «υποδεικνύει» η διατύπωση του αποσπάσματος και μας επιτρέπει να εξηγήσουμε καλύτερα και να αιτιολογήσουμε τη συγκεκριμένη άποψη. Στο τέλος, μπορούμε να προσθέσουμε μια πρόταση / κατακλείδα που ολοκληρώνει το νόημα της παραγράφου.   

1. « Η επαγγελματική επιλογή βασίζεται, βέβαια, όχι μόνο στις οικονομικές προοπτικές, αλλά και στις προτιμήσεις του ατόμου (πολλές φορές και της οικογένειας) και στο κοινωνικό κύρος που το επάγγελμα προσδίδει».

Να αναπτύξετε την παραπάνω άποψη σε μία παράγραφο 70 – 80 λέξεων.

Ενδεικτική απάντηση:  Οι αποδοχές που αποφέρει ένα επάγγελμα στον άνθρωπο καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό τη στάθμη του βιοτικού του  επιπέδου και για το λόγο αυτό αποτελούν ένα από τα κύρια κριτήρια επιλογής επαγγέλματος. Ωστόσο, ο νέος στην επιλογή αυτή λαμβάνει υπόψη και τις προσωπικές του επιθυμίες και ικανότητες. Σε αρκετές, βέβαια, περιπτώσεις το άτομο δέχεται επιρροές από το περιβάλλον της οικογένειάς του και την επαγγελματική της παράδοση, καθώς η συνέχιση του επαγγέλματος των γονιών δίνει διέξοδο στην επαγγελματική εκλογή κι αποκατάσταση, παρέχοντας παράλληλα καλύτερες δυνατότητες εξέλιξης. Τέλος, ο νέος επιλέγει το επάγγελμα με κριτήριο το κοινωνικό κύρος που αυτό προσδίδει, προσδοκώντας έτσι την αποδοχή, την αναγνώριση και την κοινωνική καταξίωση.

2. «Η Ελλάδα, με την υπερχιλιετή πολιτισμική της παράδοση είναι εκ των πραγμάτων κιβωτός πνεύματος και πολιτισμού. Ο πολιτισμός είναι ό,τι πολυτιμότερο μπορούμε να εξάγουμε». Να αναπτύξετε το τμήμα αυτό του κειμένου σε 60 – 80 λέξεις.

Ενδεικτική απάντηση: Η Ελλάδα αποτελεί όχι μόνο για εμάς τους Έλληνες αλλά και για τους πολίτες όλου του κόσμου κοιτίδα πολιτισμού και πνεύματος. Οι πιο σημαντικές διαχρονικές αξίες, πολιτικές, κοινωνικές, ηθικές, αισθητικές, επιστημονικές προέρχονται σε μεγάλο βαθμό από τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό. Η χώρα μας θεμελίωσε τη δημοκρατία και μάλιστα την άμεση, πρόβαλε την αξία της συμμετοχής στα κοινά και θεωρούσε μεμπτή στάση ζωής τη μη συμμετοχή. Ακόμη, η ελληνική γλώσσα έχει συμβάλλει στη διαμόρφωση και το λεξιλογικό πλούτο πολλών γλωσσών. Μ’ αυτήν αποδίδεται σήμερα μεγάλο μέρος εννοιών ή επιστημονικών όρων σ’  όλο τον κόσμο. 

3. Ο συγγραφέας υποστηρίζει πως «δεν μπορεί να δουλέψει κανείς για την ανθρωπότητα, παρά μόνο με το να δουλέψει για την πατρίδα του». Συμφωνείτε με την άποψή του;

Ενδεικτική απάντηση: Τα χαρακτηριστικά της φυλής, τα στοιχεία της ιδιοσυστασίας του έθνους είναι ανεξίτηλα χαραγμένα πάνω στην ύπαρξη κάθε ατόμου. Κάθε άνθρωπος αναπτύσσεται αντιλαμβανόμενος τον εαυτό του ως μέλος του εθνικού του συνόλου κι αυτή του την ιδιότητα δεν μπορεί να την απαρνηθεί ούτε μπορεί να αναπτύξει τη δράση του ξέχωρα απ’ ό,τι αυτή υπαγορεύει και συνεπάγεται. Όπως, λοιπόν, το δημιουργικό έργο κάθε ατόμου φέρνει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της εθνικής συνείδησης και ταυτότητας, ο πολιτισμός κάθε λαού φέρει τα γνωρίσματα της εθνικής του φυσιογνωμίας. Κι αυτό δεν είναι επιλογή συνειδητή παρά πραγματικότητα φυσική κι αβίαστη. Όταν δε τα πολιτιστικά επιτεύγματα ενός λαού είναι ιδιαίτερα αξιόλογα η φήμη τους ξεπερνά τα σύνορα τη χώρας τους και τότε τίθενται σε λειτουργία οι μηχανισμοί της διάδοσης κι αλληλοεπίδρασης των πολιτισμών, ώστε αυτά να τεθούν στη διάθεση της ανθρωπότητας και να αποτελέσουν κοινό κτήμα. Δημιουργείται με αυτό τον τρόπο ο παγκόσμιος, ο πανανθρώπινος πολιτισμός, ο οποίος δε νοείται ούτε υπάρχει διαφορετικά, παρά μόνο  ως συνισταμένη των εθνικών πολιτισμών. Είναι, επομένως, φανερό ότι προϋπόθεση για τη συνεισφορά στον παγκόσμιο πολιτισμό, είναι η προσφορά στην πατρίδα και τον εθνικό πολιτισμό. Η ίδια, άλλωστε, η αγάπη για τον άνθρωπο και την ανθρωπότητα δεν είναι παρά προέκταση της αγάπης για το συνάνθρωπο, το συμπολίτη, το συμπατριώτη.